آیه ۴۱ سوره زخرف

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴۱ سوره زخرف
مشخصات قرآنی
نام سورهزخرف
تعداد آیات سوره۸۹
شماره آیه۴۱
شماره جزء۲۵
شماره حزب۹۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴۱ سوره زخرف چهل و یکمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مشرکان با بردن پیامبر از میان آنان تهدید و به عنوان مجازات‌شان بیان شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ آیهٔ ۴۱ از سورهٔ ۴۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«پس هرگاه تو را (از این دنیا) ببریم از آنان انتقام خواهیم گرفت»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«پس اگر تو را [از دنیا] ببریم، در آن صورت از ایشان داد می‌ستانیم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه برای تهدید کفار و مشرکان لجوج چنین می‌گوید: «هر گاه تو را از میان آنها ببریم، حتما از آنها انتقام خواهیم گرفت و مجازات‌شان می‌کنیم!» به گزارش مکارم، منظور از بردن پیامبر از میان آن قوم یا درگذشت پیامبر است یا هجرت از مکه به مدینه و در هر دو حالت منظور اینست که اگر تو شاهد و ناظر آنها نباشی و آنها به راه خود ادامه بدهند، مجازات خواهند شد. چراکه انتقام در اصل به معنی مجازات و کیفر دادن است. هرچند که از آیات متعددی که در قرآن آمده استفاده می‌شود که منظور از بردن، درگذشت پیامبر است و به عنوان نمونه در آیات ۴۶ سوره یونس، در آیه ۴۰ سوره رعد و آیه ۷۷ سوره غافر نیز آمده و تفسیر آیه به مسئله هجرت مناسب به نظر نمی‌رسد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.