آیه ۱۴ سوره زخرف
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره زخرف چهاردهمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه در ادامه و تکمیل آیه قبل است که سخن از بیان هدف خداوند از آفرینش مرکبها بود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بیگمان ما بهسوی پروردگارمان باز میگردیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ما به [درگاه] پروردگارمان روی میآوریم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در آیه به ادامه سخن مؤمنان به هنگام سوار شدن بر مرکب اشاره و چنین بازگو شده است: «و ما به هر حال به سوی پروردگارمان بازمیگردیم.» به گزارش مکارم، این جمله اشاره به مسئله معاد دارد و پس از طرح بحثهایی درباره توحید، در آیات گذشته، بیان گردیده است. دلیل آن نیز این است که همیشه پس از توجه به مبدء هستی، انسان متوجه معاد و عاقبت کار میشود. همینطور این جمله اشاره است به اینکه انسانها با سوار شدن بر مراکب دچار غرور و تکبر نشوند و در زرق و برق دنیا گرفتار نگردند و در هر حالی به یاد آخرت باشند. در مرحله سوم، سوار شدن بر مرکب و انتقال از جایی به جای دیگر، توجه انسان را به انتقال از این جهان به جهان دیگر و رفتن به سوی خداوند جلب میکند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۱۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۱۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۲۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
