بدون تصویر

آیه ۹ سوره نازعات

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۹ سوره نازعات
مشخصات قرآنی
نام سورهنازعات
تعداد آیات سوره۴۶
شماره آیه۹
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۹ سوره نازعات نهمین آیه از هفتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به اثرات اضطراب و نگرانی در چشم‌های کافران و گناه‌کاران اشاره می‌شود که چشم‌هایشان از شدت ترس فرو افتاده و خاضع است. حال آنان چنین است که در آن روز چشم‌ها از شدت واهمه و ترس از حرکت بازمی‌ایستد؛ خیره می‌شود و انگار که بینایی خود را از دست می‌دهند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ آیهٔ ۹ از سورهٔ ۷۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«چشمان آن (گروه) فرو افتاده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«دیدگان ایشان فروشده‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به اثرات اضطراب و نگرانی در چشم‌های کافران و گناه‌کاران اشاره می‌شود که چشم‌هایشان از شدت ترس فرو افتاده و خاضع است. حال آنان چنین است که در آن روز چشم‌ها از شدت واهمه و ترس از حرکت بازمی‌ایستد؛ خیره می‌شود و انگار که بینایی خود را از دست می‌دهند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نازعات، هفتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نبأ و پیش از سوره انفطار نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.