آیه ۸۲ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۸۲ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۲ سوره طه، هشتاد و دومین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. این آیه به باز بودن راه توبه برای گناهکاران و خطاکاران اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و به راستي من بسيار آمرزنده هستم براي کسي که توبه کند و ايمان آوَرَد و کار شايسته انجام دهد، آنگاه راه يابد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و من در حق کسی که توبه کند و ایمان آورد و کاری شایسته پیش گیرد و به راه آید آمرزگارم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه برای تشویق و بازگشت گناهکاران به راه صحیح و درست به راه توبه اشاره دارد و از جانب خدا چنین میگوید: «من کسانی را که توبه کنند و ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند و سپس هدایت شوند، میآمرزم.» به باور مکارم، «توبه» دارای مراحلی است که شامل بازگشت و پشیمانی از گناه، داشتن ایمان به خدا و انجام عمل صالح و هدایت یافتن میباشد. دربارهٔ جمله «اهتدی» در روایات اهل بیت به قبول ولایت و پذیرش رهبری رهبران الهی است و از محمد باقر حدیثی به این مضمون آمده است: «منظور از جمله «ثُمَّ اهْتَدی» هدایت به ولایت ما اهل بیت است. به خدا سوگند، اگر کسی تمام عمر خود را در میان رکن و مقام (نزدیک خانه کعبه) عبادت کند، و سپس از دنیا برود در حالی که ولایت ما را نپذیرفته باشد؛ خداوند او را به صورت در آتش جهنم خواهد افکند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۸۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۶۲–۲۶۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
