آیه ۵۸ سوره طه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۸ سوره طه'''، پنجاه و هشتمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. | '''آیه ۵۸ سوره طه'''، پنجاه و هشتمین [[آیه]] از بیستمین [[سوره|سوره قرآن]] است. این آیه را از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] دانستهاند. در آیه به سخن [[فرعون]] اشاره شده است که در برابر دعوت [[موسی]]، او را به مبارزه طلبی با ساحران و جادوگران شهر فراخواند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، فرعون پس از وارد کردن اتهام سِحر و جادو به موسی، از او خواست تا در روز و مکان معینی با ساحران شهر جمع شوند تا به خیال خودش، موسی را در این میدان مغلوب کند. به گفته مکارم، برخی [[مفسران]] معتقدند منظور از «مکانا سُوی» اینست که فاصله آن مکان از فرعون و ساحران و موسی و [[هارون]] یکسان باشد. بعضی نیز گفتهاند منظور این است که فاصله آنجا نسبت به مردم شهر یکسان باشد. (یعنی محلی در مرکز شهر) برخی هم گفتهاند منظور او یک سرزمین مسطح بوده که همگان نسبت به آن اشراف داشته باشند. در پایان مکارم معتقد است که همه این معانی در این عبارت قابل جمع است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۲۹–۲۳۰|ج=۱۳}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۵۸ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۸ سوره طه، پنجاه و هشتمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در آیه به سخن فرعون اشاره شده است که در برابر دعوت موسی، او را به مبارزه طلبی با ساحران و جادوگران شهر فراخواند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنْتَ مَكَانًا سُوًى
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ما نيز جادويي مانند آن براي تو ميآوريم، پس بين ما و خودت در مکاني صاف و مسطح وعدهاي بگذار که نه ما و نه تو از آن تخلف نکنيم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بدان که ما نیز جادویی همانند آن برایت به میان میآوریم، پس بین ما و خودت موعدی بگذار در مکانی مقبول هر دو طرف که ما و تو در آن خلاف نکنیم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه آیه قبل، فرعون پس از وارد کردن اتهام سِحر و جادو به موسی، از او خواست تا در روز و مکان معینی با ساحران شهر جمع شوند تا به خیال خودش، موسی را در این میدان مغلوب کند. به گفته مکارم، برخی مفسران معتقدند منظور از «مکانا سُوی» اینست که فاصله آن مکان از فرعون و ساحران و موسی و هارون یکسان باشد. بعضی نیز گفتهاند منظور این است که فاصله آنجا نسبت به مردم شهر یکسان باشد. (یعنی محلی در مرکز شهر) برخی هم گفتهاند منظور او یک سرزمین مسطح بوده که همگان نسبت به آن اشراف داشته باشند. در پایان مکارم معتقد است که همه این معانی در این عبارت قابل جمع است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۵۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۲۹–۲۳۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
