آیه ۲۲ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۲ سوره زخرف''' بیست و دومین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۲ سوره زخرف''' بیست و دومین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به تفکر [[خرافی]] دیگر از [[اعتقاد|عقاید]] بیاساس [[مشرکان]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه سخن مشرکان را اینگونه بازگو کرده است: «بلکه آنها میگویند: ما نیاکان خود را بر [[مذهب|مذهبی]] یافتیم و ما نیز به آثار آنها [[هدایت]] شدهایم.» به گزارش مکارم، مشرکان تنها [[تقلید]] کورکورانه از پدران و نیاکان را به عنوان دلیل کارشان اعلام میکردند و خود را هدایتیافته میدانستند. درحالیکه مسائل اعتقادی نمیتواند متکی بر تقلید باشد. چنانکه در [[آیه ۱۷۰ سوره بقره]] این مطلب بیان شده است. [[راغب]] در ''[[المفردات]]'' درباره واژه «[[امت]]» چنین میگوید به جماعتی گفته میشود که یک نوع ارتباط به یكدیگر دارند. (یا از نظر [[دین]]، یا وحدت مکان، يا زمان. خواه آن حلقه اتصال اختیاری باشد یا اجباری.) به گفته مکارم، از همینرو گاهی به معنای «مذهب» بهکار رفته مانند آیه مورد بحث، ولی معنی اصلی آن همان جماعت و گروه است و اطلاق این کلمه بر مذهب نیازمند به قرینه است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵-۳۶|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۲۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۲ سوره زخرف بیست و دومین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به تفکر خرافی دیگر از عقاید بیاساس مشرکان است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بلکه گفتند: بیگمان ما پدران خود را بر آیینی یافتهایم و ما بر رد و نشان آنها راه یافتهایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بلکه گویند ما پدرانمان را بر شیوهای یافتهایم، و با پیروی از آنان رهیافتهایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه سخن مشرکان را اینگونه بازگو کرده است: «بلکه آنها میگویند: ما نیاکان خود را بر مذهبی یافتیم و ما نیز به آثار آنها هدایت شدهایم.» به گزارش مکارم، مشرکان تنها تقلید کورکورانه از پدران و نیاکان را به عنوان دلیل کارشان اعلام میکردند و خود را هدایتیافته میدانستند. درحالیکه مسائل اعتقادی نمیتواند متکی بر تقلید باشد. چنانکه در آیه ۱۷۰ سوره بقره این مطلب بیان شده است. راغب در المفردات درباره واژه «امت» چنین میگوید به جماعتی گفته میشود که یک نوع ارتباط به یكدیگر دارند. (یا از نظر دین، یا وحدت مکان، يا زمان. خواه آن حلقه اتصال اختیاری باشد یا اجباری.) به گفته مکارم، از همینرو گاهی به معنای «مذهب» بهکار رفته مانند آیه مورد بحث، ولی معنی اصلی آن همان جماعت و گروه است و اطلاق این کلمه بر مذهب نیازمند به قرینه است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۲۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۳۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۳۵-۳۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
