آیه ۲۷ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۷ سوره زخرف''' بیست و هفتمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۷ سوره زخرف''' بیست و هفتمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه ادامه گفتار [[ابراهیم]] با [[بتپرستان]] زمان خودش اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه، ادامه سخنان ابراهیم درباره نفی [[تقلید]] از نیاکان را چنین بازگو کرده است: «مگر آن [[خدایی]] كه مرا آفریده كه او [[هدایت|هدایتم]] خواهد كرد.» به گزارش مکارم، بسیاری از بتپرستان، خدا را نیز [[پرستش]] میکردند؛ لذا ابراهیم او را استثنا کرد و با این جمله کوتاه عبودیت را منحصر در پرستش [[الله]] ([[خدای یگانه]]) اعلام نمود. چراکه خداوند [[معبود|معبودی]] است که هم [[خالق]] است و هم تدبیر امور به دست اوست. شبیه این معنا در [[آیه ۷۷ سوره شعراء|آیات ۷۷]] تا [[آیه ۸۲ سوره شعراء|۸۲ سوره شعراء]] نیز آمده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲-۴۳|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۳۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۷ سوره زخرف بیست و هفتمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه ادامه گفتار ابراهیم با بتپرستان زمان خودش اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِلَّا الَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُ سَيَهْدِينِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بهجز آن معبودی که مرا آفریده است و او مرا رهنمود خواهد کرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«مگر از کسی که مرا آفریده است و همو مرا هدایت فرماید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه، ادامه سخنان ابراهیم درباره نفی تقلید از نیاکان را چنین بازگو کرده است: «مگر آن خدایی كه مرا آفریده كه او هدایتم خواهد كرد.» به گزارش مکارم، بسیاری از بتپرستان، خدا را نیز پرستش میکردند؛ لذا ابراهیم او را استثنا کرد و با این جمله کوتاه عبودیت را منحصر در پرستش الله (خدای یگانه) اعلام نمود. چراکه خداوند معبودی است که هم خالق است و هم تدبیر امور به دست اوست. شبیه این معنا در آیات ۷۷ تا ۸۲ سوره شعراء نیز آمده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۲۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۳۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۴۲-۴۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
