آیه ۶۴ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶۴ سوره زخرف''' شصت و چهارمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه سخن [[عیسی]] است مبنی بر دعوت کردن مردم به بندگی [[پروردگار|پروردگارشان]] و تذکر آنها به [[عهد|عهدی]] که با [[خدا]] بستهاند. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۶۴۰|ج=۲۷}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱۶۸|ج=۱۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۴۹۴}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۴۹۴}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه ادامه سخن عیسی در دعوت به سمت [[توحید]] را چنین بازگو کرده است: «به طور قطع [[خداوند]] پروردگار من و پروردگار شما است. پس او را [[پرستش]] کنید. این است [[صراط مستقیم]].» به باور مکارم، این سخن عیسی برای برطرف شدن هرگونه ابهام درباره [[عبودیت]] و [[الوهیت]] خود اوست که او خداوند را پروردگار خود و دیگران میداند و با تکرار کلمه «رب» در آیه، این مطلب تأکید شده است که خدای همه یکی است. سپس برای تأکید بیشتر بر عبودیت خدا با عبارت «فاعبدوه» تکیه میشود. عبارت پایانی آیه نیز اشاره است بر عهدی که در [[آیه ۶۱ سوره یس]] بیان شده که خداوند از تمام انسانها [[پیمان]] گرفت که جز او را نپرستند و تنها در «راه مستقیم» عبودیت و بندگی او باشند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۰۵-۱۰۶|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره زخرف]]، چهل و سومین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و سومین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره شوری]] و پیش از [[سوره دخان]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک [[آیه]] ([[آیه ۴۵ سوره زخرف|آیه ۴۵]]) از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۰۹|ف=سوره زخرف}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۵۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۶۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۴ سوره زخرف شصت و چهارمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه سخن عیسی است مبنی بر دعوت کردن مردم به بندگی پروردگارشان و تذکر آنها به عهدی که با خدا بستهاند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان خداوند پروردگار من و پروردگار شماست پس او را بندگی کنید، این است راه راست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بیگمان خداوند پروردگار من است و پروردگار شماست، او را بپرستید که راه راست همین است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه ادامه سخن عیسی در دعوت به سمت توحید را چنین بازگو کرده است: «به طور قطع خداوند پروردگار من و پروردگار شما است. پس او را پرستش کنید. این است صراط مستقیم.» به باور مکارم، این سخن عیسی برای برطرف شدن هرگونه ابهام درباره عبودیت و الوهیت خود اوست که او خداوند را پروردگار خود و دیگران میداند و با تکرار کلمه «رب» در آیه، این مطلب تأکید شده است که خدای همه یکی است. سپس برای تأکید بیشتر بر عبودیت خدا با عبارت «فاعبدوه» تکیه میشود. عبارت پایانی آیه نیز اشاره است بر عهدی که در آیه ۶۱ سوره یس بیان شده که خداوند از تمام انسانها پیمان گرفت که جز او را نپرستند و تنها در «راه مستقیم» عبودیت و بندگی او باشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۴۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۶۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۰۵-۱۰۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
