آیه ۷۱ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۱ سوره زخرف''' هفتاد و یکمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۷۱ سوره زخرف''' هفتاد و یکمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. موضوع آیه توصیف [[نعمت|نعمتها]] و پاداشهای [[بهشت|بهشتی]] [[تقوا|متقین]] در [[قیامت]] است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، سومین نعمت بهشتیان را غذاها و نوشیدنیهای گوارای بهشتی برمیشمرد که در ظرفها و جامهای طلایی و قیمتی و زینتشده قرار دارند. بر طبق متن آیه، ظرفهای غذا و جامهای شراب طهور از طلا مملو از بهترین غذا و شرابهای بهشتی به وسیله خدمتکاران مخصوص گرداگرد آنها میگردانند و در بهشت آنچه دل میخواهد و چشم از آن لذت میبرد؛ موجود است. شما جاودانه در آن خواهید ماند. در لغت «صحاف» (جمع صحفة و در اصل از ماده صحف) به معنای گستردن گرفته شده و در اینجا به معنی ظرفهای بزرگ و وسیع است. «اكواب» (جمع كوب) به معنی ظروف آب است که دستهای در آن نباشد و به تعبیر امروز «جام یا قدح» است. به گزارش مکارم، بعضی [[مفسران]] [[اعتقاد|عقیده]] دارند كه جمله «ما تشتهیه الانفس» اشاره به تمام لذات جسمانی است؛ در حالی که جمله «تلذ الاعین» بیانگر لذات روحانی است و چه لذتی در بهشت بالاتر از اینکه انسان با چشم دل به جمال پروردگار نگاه کند که یک لحظه آن از تمام نعمتهای مادی بهشت برتر است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۱۵-۱۱۷|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۷۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۱ سوره زخرف هفتاد و یکمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. موضوع آیه توصیف نعمتها و پاداشهای بهشتی متقین در قیامت است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ ۖ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ ۖ وَأَنْتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«برایشان کاسهها و جامهای زرّین به گردش انداخته میشود و هرچه دل بخواهد و هرچه چشم از آن لذّت ببرد در بهشت وجود دارد و شما در آن جاودانه خواهید بود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«برگرد آنان سینیهای زرین و کوزهها را به گردش درآورند و در آنجا هر چه دلها خواهد و دیدگان بپسندد، هست و شما در آنجا جاودانه هستید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: آیه موردبحث، سومین نعمت بهشتیان را غذاها و نوشیدنیهای گوارای بهشتی برمیشمرد که در ظرفها و جامهای طلایی و قیمتی و زینتشده قرار دارند. بر طبق متن آیه، ظرفهای غذا و جامهای شراب طهور از طلا مملو از بهترین غذا و شرابهای بهشتی به وسیله خدمتکاران مخصوص گرداگرد آنها میگردانند و در بهشت آنچه دل میخواهد و چشم از آن لذت میبرد؛ موجود است. شما جاودانه در آن خواهید ماند. در لغت «صحاف» (جمع صحفة و در اصل از ماده صحف) به معنای گستردن گرفته شده و در اینجا به معنی ظرفهای بزرگ و وسیع است. «اكواب» (جمع كوب) به معنی ظروف آب است که دستهای در آن نباشد و به تعبیر امروز «جام یا قدح» است. به گزارش مکارم، بعضی مفسران عقیده دارند كه جمله «ما تشتهیه الانفس» اشاره به تمام لذات جسمانی است؛ در حالی که جمله «تلذ الاعین» بیانگر لذات روحانی است و چه لذتی در بهشت بالاتر از اینکه انسان با چشم دل به جمال پروردگار نگاه کند که یک لحظه آن از تمام نعمتهای مادی بهشت برتر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۴۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۷۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۱۵-۱۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
