آیه ۴۰ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴۰ سوره زخرف''' چهلمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۴۰ سوره زخرف''' چهلمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. مخاطب این آیه [[پیامبر اسلام]] است و در آن غافلان از یاد [[خدا]] با چند ویژگی خاص توصیف شدهاند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه خطاب به پیامبر اسلام چنین میگوید: «آیا تو میتوانی سخن خود را به گوش کران برسانی؟ یا کوران را [[هدایت]] کنی؟ و کسانی را که در «[[ضلال]] مبین» هستند و احساس نمیکنند به [[صراط مستقیم|راه راست]] دعوت نمایی؟!» به گزارش مکارم، شبیه این معنا در آیات دیگر قرآن نیز آمده است؛ از جمله: [[آیه ۴۲ سوره یونس]] و [[آیه ۸۰ سوره نمل]]. به گفته او، این تعبیرات قرآن به آن خاطر است که برای انسان دو نوع گوش، چشم و حیات قائل است: گوش، چشم و حیات ظاهری و گوش، چشم و حیات باطنی. آنچه مهم است بخش دوم است که وقتی از کار بیفتد؛ دیگر نه [[پند]] و [[نصیحت]] اثر دارد و نه هشدار و [[انذار]].<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۶۸-۶۹|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۴۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۰ سوره زخرف چهلمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. مخاطب این آیه پیامبر اسلام است و در آن غافلان از یاد خدا با چند ویژگی خاص توصیف شدهاند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِي الْعُمْيَ وَمَنْ كَانَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا تو میتوانی به کران بشنوانی؟ و یا اینکه کوران و کسانی را که در گمراهی آشکاری هستند رهنمود گردانی؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا تو به ناشنوایان [پیام خود را] میشنوانی، یا نابینایان و کسی را که در گمراهی آشکار است، هدایت میکنی؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه خطاب به پیامبر اسلام چنین میگوید: «آیا تو میتوانی سخن خود را به گوش کران برسانی؟ یا کوران را هدایت کنی؟ و کسانی را که در «ضلال مبین» هستند و احساس نمیکنند به راه راست دعوت نمایی؟!» به گزارش مکارم، شبیه این معنا در آیات دیگر قرآن نیز آمده است؛ از جمله: آیه ۴۲ سوره یونس و آیه ۸۰ سوره نمل. به گفته او، این تعبیرات قرآن به آن خاطر است که برای انسان دو نوع گوش، چشم و حیات قائل است: گوش، چشم و حیات ظاهری و گوش، چشم و حیات باطنی. آنچه مهم است بخش دوم است که وقتی از کار بیفتد؛ دیگر نه پند و نصیحت اثر دارد و نه هشدار و انذار.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۳۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۳۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۶۸-۶۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
