آیه ۳۶ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۶ سوره زخرف''' سی و ششمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۳۶ سوره زخرف''' سی و ششمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به یکی از آثار دلبستگی به دنیا اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به یکی از آثار دلبستگی به دنیا اشاره دارد و میگوید: «هر کس از یاد [[خدا]] روگردان شود [[شیطان|شیطانی]] را به سراغ او میفرستیم و همواره با او قرین خواهد بود!» به گزارش مکارم، غفلت از ذکر خدا و غرق شدن در لذات دنیا و دلباختگی به آن، موجب میشود که شیطانی بر انسان مسلط گردد و همواره قرین و همراه او باشد. همچنین از این آیه تصور [[جبر و اختیار|جبر]] نباید کرد. چراکه اینها نتیجه اعمالی است که خود آنان انجام دادهاند. اعمال انسان مخصوصا غرق شدن در لذات دنیا سبب میگردد که بر قلب و چشم و گوش او پرده افکنده شود و از خدا بیگانه و دور شود و [[شیاطین]] او را احاطه کنند. این همان چیزی است که در آیات دیگر قرآن با عنوان تزیین شیطان و [[ولایت]] شیطان ([[آیه ۶۳ سوره نحل]]) تعبیر شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۶۴-۶۵|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۱۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۳۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۶ سوره زخرف سی و ششمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به یکی از آثار دلبستگی به دنیا اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هرکس که از یاد خداوند مهربان غافل و رویگردان شود برایش شیطانی برمیگماریم و آن (شیطان) همنشین او میگردد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و هر کس از یاد خدای رحمان دل بگرداند، برای او شیطانی بگماریم که او همنشین اوست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به یکی از آثار دلبستگی به دنیا اشاره دارد و میگوید: «هر کس از یاد خدا روگردان شود شیطانی را به سراغ او میفرستیم و همواره با او قرین خواهد بود!» به گزارش مکارم، غفلت از ذکر خدا و غرق شدن در لذات دنیا و دلباختگی به آن، موجب میشود که شیطانی بر انسان مسلط گردد و همواره قرین و همراه او باشد. همچنین از این آیه تصور جبر نباید کرد. چراکه اینها نتیجه اعمالی است که خود آنان انجام دادهاند. اعمال انسان مخصوصا غرق شدن در لذات دنیا سبب میگردد که بر قلب و چشم و گوش او پرده افکنده شود و از خدا بیگانه و دور شود و شیاطین او را احاطه کنند. این همان چیزی است که در آیات دیگر قرآن با عنوان تزیین شیطان و ولایت شیطان (آیه ۶۳ سوره نحل) تعبیر شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۳۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۶۴-۶۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
