آیه ۵ سوره طارق: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع انسان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۰۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طارق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره طارق پنجمین آیه از هشتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. قرآن در این آیه برای توجه و تذکر منکران معاد، به مسئله آفرینش نخستین انسان اشاره میکند و با یک پرسش تفکربرانگیز از آنها میپرسد: «خلقت شما از چه چیز بوده است؟!» و سپس در آیه بعد به آن پاسخ میدهد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس انسان باید بنگرد که از چه چیزی آفریده شده است؟»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس انسان بنگرد که از چه آفریده شده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که قرآن در این آیه برای توجه و تذکر منکران معاد، به مسئله آفرینش نخستین انسان اشاره میکند و با یک پرسش تفکربرانگیز از آنها میپرسد: «خلقت شما از چه چیز بوده است؟!» و سپس در آیه بعد به آن پاسخ میدهد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره طارق، یک آیه منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۱۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۲۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۶۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طارق»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
