آیه ۸۷ سوره طه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳۵ | ||||
| شماره آیه | ۸۷ | ||||
| شماره جزء | ۱۶ | ||||
| شماره حزب | ۶۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۷ سوره طه، هشتاد و هفتمین آیه از بیستمین سوره قرآن است. این آیه را از آیات مکی دانستهاند. در این آیه به عذرخواهی بنیاسرائیل از موسی و شرح ماجرای گوساله سامری اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِنْ زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَٰلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«گفتند: ما به اختيارخود در وعدهات خلاف نکرديم، بلکه بارهای سنگيني از زر و زيور قوم (قبط) بار ما شده بود، ما آنها را از خود دور افکنديم، و سامري نيز از خود دور افکند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«گفتند، در وعده تو به اختیار خود خلاف نکردیم، بلکه از زر و زیور مردم انبوهی برگرفتیم و آنها را [در آتش] انداختیم، و سامری چنین راهنمایی کرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه به سخن بنی اسرائیل در برابر موسی اشاره دارد و میگوید: «ما وعده تو را به میل خود تخلف نکردیم؛ بلکه ما زیورآلات فرعونیان را که همراه ما بود، دور انداختیم و سامری نیز آن را افکند.» به گزارش مکارم، برخی گفتهاند منظور از «قذفناها» یعنی زیورآلات را در آتش انداختیم و منظور از «فکذلک القی السامری» اینست که سامری آنها را برداشت و در آتش انداخت تا از آن گوساله بسازد. به هر حال این جملهها نشان میدهد که آن قوم میخواستند گناه و تقصیرشان را بر گردن دیگری بیندازند و خود را از ملامت موسی برهانند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طه، بیستمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مریم و پیش از سوره واقعه نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۱۳۰ و ۱۳۱) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره طه، سه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۲: ۸۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴: ۲۵۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۱۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۱۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳: ۲۷۰–۲۷۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
