سورهٔ قرآنانعام
|
|---|
 |
| دستهبندی | مکی |
|---|
|
| شمارهٔ نزول | ۵۵ |
|---|
| جزء | ۷ و ۸ |
|---|
| شمار آیهها | ۱۶۵ |
|---|
| شمار واژهها | ۳۲۵۰ یا ۳۸۵۰ |
|---|
| شمار حرفها | ۱۲۲۴۰ یا ۱۲۲۵۴ |
|---|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
سوره انعام ششمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و پنجاه و پنجمین سوره از نظر ترتیب نزول مشهور است که پیش از سوره صافات و پس از سوره حجر نازل شده است. این سوره در نزد کوفیان ۱۶۵، بصریان و شامیان ۱۶۶ و حجازیان ۱۶۷ آیه است و ۳۸۵۰ یا ۳۲۵۰ کلمه و ۱۲۲۵۴ یا ۱۲۲۴۰ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سورههای مکی قرآن است که یکجا و یک بار در مکه نازل شده است. «انعام» تنها نامی است که برای این سوره گفته شده و از همان عصر نزول قرآن به این نام مشهور بوده است. در علت نامگذاری سوره گفته شده که از مجموع ۳۲ بار کاربرد کلمه «انعام» در سورههای قرآن، ۶ بار آن در این سوره آمده است. از ویژگیهای این سوره بیان احکام فقهی در مورد استفاده از چهارپایان است که شامل حرمت خوردن گوشت میته و خون، حرمت گوشت ذبح شده بدون ذکر نام خداوند و حکم اضطرار میشود. از دیگر مباحث مطرح شده در این سوره، توحید و صفات خدا، وحی و نبوت، معاد و بیان ثواب و عقاب اعمال، داستان ابراهیم و مناظرات او با کافران است.[۱][۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
|
|---|
|
|
|---|
| دارای نام | |
|---|
| سجدهدار | |
|---|
| دارای شأن نزول | |
|---|
| مفاهیم وابسته | |
|---|
|
|
|
|
|
|
|---|
نامهای قرآن | |
|---|
صفات قرآن |
- «مجید»: بزرگ
- «عزیز»: غالب و منیع
- «کریم»: بزرگوار
- «عظیم»: بزرگ
- «مبین»: آشکار و روشنگر
- «حکیم»: محکم و پر از حکمت
- «عربی»: نازل شده به زبان عربی
- «مبارک»: سودمند و نافع
|
|---|
|
|
|
|
|
|