آیه ۱۰ سوره بلد
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بلد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره بلد دهمین آیه از نودمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیات قبلی، این آیه به آگاه کردن انسان از خیر و شر و مسئله اختیار و آزادی اراده انسان اشاره دارد. همچنین با توجه به واژه «نجد» که به مکان بلند گفته می‌شود؛ این آیه اشاره به این نکته دارد که حرکت در مسیر خیر همراه با تحمل مشکلات است؛ در عین اینکه انتخاب اولیه مسیر با خود انسان است و او در این انتخاب خویش، آزاد است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و راه خیر و شر را بدو نموده‌ایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و او را بر سر [هر یک از] دو راه [خیر و شر] نیاورده‌ایم؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات قبلی، این آیه به آگاه کردن انسان از خیر و شر و مسئله اختیار و آزادی اراده انسان اشاره دارد. همچنین با توجه به واژه «نجد» که به مکان بلند گفته می‌شود؛ این آیه اشاره به این نکته دارد که حرکت در مسیر خیر همراه با تحمل مشکلات است؛ در عین اینکه انتخاب اولیه مسیر با خود انسان است و او در این انتخاب خویش، آزاد است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بلد، نودمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ق و پیش از سوره طارق نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره، اختلاف نظر وجود دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۶۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۷–۱۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بلد»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
