آیه ۱۰ سوره نبأ
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نبأ | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره نبأ دهمین آیه از هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به پنجمین نعمت الهی اشاره شده است که آن موهبت پوشش و مایه آرامش بودن شب است. طبق این آیات، با آمدن شب و متوقف شدن فعالیت‌های خسته کننده روز، بدن فرصت می‌یابد که به استراحت و ترمیم و تجدید قوای خود بپردازد و همچنین شب مانع از تابش مداوم خورشید به زمین می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و شب را پوششی ساخته‌ایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و شب را همچون پوششی ساخته‌ایم»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه به پنجمین نعمت الهی اشاره شده است که آن موهبت پوشش و مایه آرامش بودن شب است. طبق این آیات، با آمدن شب و متوقف شدن فعالیت‌های خسته کننده روز، بدن فرصت می‌یابد که به استراحت و ترمیم و تجدید قوای خود بپردازد و همچنین شب مانع از تابش مداوم خورشید به زمین می‌شود. به گزارش وی، به دلیل اهمیت بالای این موضوع هست که قرآن در آیات مختلفی به مسئله شب و آرامش آن پرداخته و هفت بار به آن سوگند یاد کرده است؛ در حالیکه برای بسیاری از موضوعات مهم دیگر تنها به یک‌بار قسم خوردن بسنده نموده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نبأ، هفتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره معارج و پیش از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۵۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۱–۲۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نبأ»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
