آیه ۱۱۲ سوره نساء
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نساء | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۲ | ||||
| شماره جزء | ۵ | ||||
| شماره حزب | ۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۲ سوره نساء صد و دوازدهمین آیه از چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه بهتان به دیگران است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هرکس گناهی بکند یا دچار لغزش شود سپس فرد بیگناهی را به آن متهم نماید، به‌راستی که بهتان و گناه آشکاری مرتکب شده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و کسی که مرتکب خطا یا گناهی شود، سپس آن را به گردن بیگناهی بیندازد، زیر بار بهتان و گناهی آشکار رفته است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ضمن آیات قبل با موضوع خيانت و تهمت، در این آیه و آیات قبل از آن، مسائلی مربوط به گناه بیان شده است. در متن این آیه، به موضوع بهتان پرداخته شده است. بر اساس این آیه، هر کس گناهی مرتکب شود و آن را به دیگری نسبت بدهد، دچار گناه بزرگتری شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نساء، چهارمین سوره از قرآن است. این سوره در ترتیب نزول، نود و دومین سوره پس از سوره ممتحنه و پیش از سوره زلزال نازل شده است. از ظاهر سوره چنین استنباط کرده‌اند به یکباره نازل نشده باشد و آیاتش بیشتر به آیات مدنی شباهت دارند. برای این سوره ۲۶ آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۲۱۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۱۰۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۹۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۹۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۱۱۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نساء»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
