بدون تصویر

آیه ۳ سوره همزه

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۳ سوره همزه
مشخصات قرآنی
نام سورههمزه
تعداد آیات سوره۹
شماره آیه۳
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۲۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳ سوره همزه سومین آیه از صد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه می‌گوید: «انسان مال دوست تصور می‌کند که اموالش باعث جاودانگی او می‌شود.»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ آیهٔ ۳ از سورهٔ ۱۰۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«می‌پندارد که مالش او را جاودانه می‌دارد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«پندارد که مالش او را جاودانه می‌سازد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه می‌گوید: «انسان مال دوست تصور می‌کند که اموالش باعث جاودانگی او می‌شود.» به گزارش مکارم، در طول تاریخ افرادی مانند فرعون و قارون که به مال اندوزی و جمع‌آوری ثروت پرداختند؛ بنابه آیات دیگر قرآن در قیامت به اشباهشان پی خواهند برد. از این بیان قرآن معلوم می‌شود که تصور خلود به وسیله مال دلیلی برای جمع مال و جمع کردن مال نیز عاملی برای استهزای دیگران در نظر اینگونه افراد محسوب می‌شود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره همزه، صد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قیامت و پیش از سوره مرسلات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.