آیه ۱۰ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره زخرف''' دهمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به دو [[نعمت]] از نعمتهای [[خداوند]] است. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۶۱۹|ج=۲۷}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱۱۹|ج=۱۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۴۸۹}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۴۸۹}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به زمین و راههای موجود در آن به عنوان نعمتهای الهی اشاره کرده و چنین آورده است: «همان خداوندی که زمین را برای شما گاهواره و محل آرامش قرار داد. او برای شما در زمین راههایی قرار داد تا [[هدایت]] شوید و به مقصد برسید.» به گزارش مکارم، در این آیه زمین را به «مهد» که به معنای گاهواره و محل نشستن و خوابیدن است، تشبیه کرده و از این تعبیر برداشت میشود که زمین با تمام حرکاتی که دارد، برای ساکنانش چنان آرام است که آنان کمترین احساس ناراحتی نمیکنند. لذا نعمت آرامش و [[امنیت]] که پایه اصلی بهرهگیری از سایر نعمات است، به خاطر اهمیت و بزرگی آن، نخستین نعمتی است که در این آیه از آن نام برده شده است. سپس در ادامه آیه از نعمت وجود راهها در زمین یاد شده است که موجب سهولت و آسانی در دسترسی انسانها و ارتباط آنها با یکدیگر شده است. این نعمت نیز در آیات دیگر قرآن از جمله [[آیه ۵۳ سوره طه]]، [[آیه ۳۱ سوره انبیاء|آیه ۳۱ انبیا]] و [[آیه ۱۵ سوره نحل]] آمده است. به گفته مکارم، برخی [[مفسران]] منظور از «لعلکم تهتدون» را به معنای هدایت یافتن و به مقصد رسیدن در زمین دانستهاند، درحالیکه برخی دیگر آن را اشاره به هدایت یافتن در راه [[توحید]] و خداشناسی گفتهاند. اما به باور مکارم، جمع هر دو معنا بدون مانع است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۶-۱۸|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره زخرف]]، چهل و سومین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و سومین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره شوری]] و پیش از [[سوره دخان]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک [[آیه]] ([[آیه ۴۵ سوره زخرف|آیه ۴۵]]) از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۰۹|ف=سوره زخرف}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۱۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره زخرف دهمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به دو نعمت از نعمتهای خداوند است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«کسیکه زمین را برایتان بستری ساخت و برایتان در آن راهها قرار داد تا این که رهنمون شوید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همان کسی که زمین را آسایشگاه شما ساخت و در آن راههایی پدید آورد باشد که راه یابید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به زمین و راههای موجود در آن به عنوان نعمتهای الهی اشاره کرده و چنین آورده است: «همان خداوندی که زمین را برای شما گاهواره و محل آرامش قرار داد. او برای شما در زمین راههایی قرار داد تا هدایت شوید و به مقصد برسید.» به گزارش مکارم، در این آیه زمین را به «مهد» که به معنای گاهواره و محل نشستن و خوابیدن است، تشبیه کرده و از این تعبیر برداشت میشود که زمین با تمام حرکاتی که دارد، برای ساکنانش چنان آرام است که آنان کمترین احساس ناراحتی نمیکنند. لذا نعمت آرامش و امنیت که پایه اصلی بهرهگیری از سایر نعمات است، به خاطر اهمیت و بزرگی آن، نخستین نعمتی است که در این آیه از آن نام برده شده است. سپس در ادامه آیه از نعمت وجود راهها در زمین یاد شده است که موجب سهولت و آسانی در دسترسی انسانها و ارتباط آنها با یکدیگر شده است. این نعمت نیز در آیات دیگر قرآن از جمله آیه ۵۳ سوره طه، آیه ۳۱ انبیا و آیه ۱۵ سوره نحل آمده است. به گفته مکارم، برخی مفسران منظور از «لعلکم تهتدون» را به معنای هدایت یافتن و به مقصد رسیدن در زمین دانستهاند، درحالیکه برخی دیگر آن را اشاره به هدایت یافتن در راه توحید و خداشناسی گفتهاند. اما به باور مکارم، جمع هر دو معنا بدون مانع است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۱۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۱۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۱۶-۱۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
