آیه ۷۷ سوره یس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷۷ سوره یس''' هفتاد و هفتمین [[آیه]] از سی و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۷۷ سوره یس''' هفتاد و هفتمین [[آیه]] از سی و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. متن آیه به خلقت [[انسان]] از نطفه و قدرتمند شدن او تا مخاصمه با [[خدا]] اشاره کرده است و در جریان استدلالی در خصوص اثبات [[معاد]] به کار میرود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که این آیه و آیات پس از آن، پاسخ به انتقادهای وارد شده به مسئله [[معاد جسمانی]] و حیات دوباره اجساد پس از نابودی آنهاست. در این آیه خطاب به [[انسانها]] گفته شده است که [[خدا]] آنها را از نطفهای آفریده است و انسان باید در این موضوع اندیشه کند. در ادامه استدلال شده است که این انسان خلق شده از نطفه، آنچنان قدرت یافت که در برابر حتی خدایی قدرتمند، به ستیزهجویی آشکار پرداخت.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۵۶|ج=۱۸}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای با موضوع انسان]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع خلقت]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع معاد]] | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۳۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | یس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۳ | ||||
| شماره آیه | ۷۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۸۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷۷ سوره یس هفتاد و هفتمین آیه از سی و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. متن آیه به خلقت انسان از نطفه و قدرتمند شدن او تا مخاصمه با خدا اشاره کرده است و در جریان استدلالی در خصوص اثبات معاد به کار میرود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَوَلَمْ يَرَ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا انسان نیندیشیده است که ما او را از نطفهای آفریدهایم آنگاه او ستیزهجویی آشکار است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا انسان نیندیشیده است که ما او را از نطفهای آفریدهایم، آنگاه او جدلپیشهای آشکار است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که این آیه و آیات پس از آن، پاسخ به انتقادهای وارد شده به مسئله معاد جسمانی و حیات دوباره اجساد پس از نابودی آنهاست. در این آیه خطاب به انسانها گفته شده است که خدا آنها را از نطفهای آفریده است و انسان باید در این موضوع اندیشه کند. در ادامه استدلال شده است که این انسان خلق شده از نطفه، آنچنان قدرت یافت که در برابر حتی خدایی قدرتمند، به ستیزهجویی آشکار پرداخت.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جن و پیش از سوره فرقان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره یس، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۰۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۱۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۴۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۴۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۸: ۴۵۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره یس»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
