آیه ۲۲ سوره یس
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | یس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۳ | ||||
| شماره آیه | ۲۲ | ||||
| شماره جزء | ۲۲ | ||||
| شماره حزب | ۸۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۲ سوره یس بیست و دومین آیه از سی و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. متن آیه در ادامه آیات قبل و توصیههای فردی موحد در میان قوم خود برای مجاب کردن آنها به پذیرش نظر پیامبرشان است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمَا لِيَ لَا أَعْبُدُ الَّذِي فَطَرَنِي وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و چرا کسی را پرستش نکنم که مرا آفریده است و بهسوی او بازگردانده میشوید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و مرا نرسد که کسی را که مرا آفریده است، و شما هم به سوی او بازگردانده میشوید، نپرستم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه دو آیه قبل، ماجرای توصیههایی فردی (معروف به حبیب نجار) در میان قوم خود برای مجاب کردن آنان به پذیرش قول پیامبران مورد اشاره قرار گرفته است و در این آیه دلیل دیگری از این توصیهها بیان شده است. بر اساس این آیه، این فرد خطاب به قوم خود گفته است که «چرا کسی را پرستش نکنم که او من را آفریده است» در ادامه نیز انذار میدهد که «و به سوی او بازگردانده میشوید؟».[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جن و پیش از سوره فرقان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره یس، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۲۶۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۱۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۴۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۴۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۸: ۳۵۰-۳۵۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره یس»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
