آیه ۴ سوره حجرات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۴ سوره حجرات''' چهارمین [[آیه]] از چهل و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. این آیه کسانی را که در نزد [[پیامبر اسلام]] رعایت [[ادب]] نمیکنند، بیخرد خوانده است. | '''آیه ۴ سوره حجرات''' چهارمین [[آیه]] از چهل و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. این آیه کسانی را که در نزد [[پیامبر اسلام]] رعایت [[ادب]] نمیکنند، بیخرد خوانده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به کسانی که دستور الهی مبنی بر رعایت آداب محضر پیامبر اسلام رعایت نمیکنند اشاره دارد و میگوید: «کسانی که تو را از پشت حجرهها بلند صدا میزنند، اکثرشان عقل و خرد ندارند.» به گزارش مکارم، | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به کسانی که دستور الهی مبنی بر رعایت آداب محضر پیامبر اسلام رعایت نمیکنند اشاره دارد و میگوید: «کسانی که تو را از پشت حجرهها بلند صدا میزنند، اکثرشان عقل و خرد ندارند.» به گزارش مکارم، اصولاً هر قدر سطح عقل انسان بالاتر برود، بر ادب او افزوده میشود، چراکه ارزشها و ضدارزشها را بیشتر درک میکند. حجرات جمع «حجره» در اینجا اشاره به اتاقهای متعددی است که در کنار [[مسجد النبی|مسجد پیامبر]] برای [[همسران محمد|همسران]] او تهیه شده بود و در اصل از ماده «حَجر» (بر وزن اجر) به معنی منع است؛ زیرا «حجره» مانع ورود دیگران در حریم زندگی انسان است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۴۰–۱۴۱|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۲۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حجرات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره حجرات چهارمین آیه از چهل و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. این آیه کسانی را که در نزد پیامبر اسلام رعایت ادب نمیکنند، بیخرد خوانده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان کسانیکه تو را از بیرون حجرهها فرا میخوانند بیشترشان نمیفهمند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بیگمان کسانی که تو را از پشت در حجرهها صدا میزنند، بیشترشان نابخردانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به کسانی که دستور الهی مبنی بر رعایت آداب محضر پیامبر اسلام رعایت نمیکنند اشاره دارد و میگوید: «کسانی که تو را از پشت حجرهها بلند صدا میزنند، اکثرشان عقل و خرد ندارند.» به گزارش مکارم، اصولاً هر قدر سطح عقل انسان بالاتر برود، بر ادب او افزوده میشود، چراکه ارزشها و ضدارزشها را بیشتر درک میکند. حجرات جمع «حجره» در اینجا اشاره به اتاقهای متعددی است که در کنار مسجد پیامبر برای همسران او تهیه شده بود و در اصل از ماده «حَجر» (بر وزن اجر) به معنی منع است؛ زیرا «حجره» مانع ورود دیگران در حریم زندگی انسان است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حجرات، چهل و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مجادله و پیش از سوره تحریم نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۳) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۹۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۴۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۱۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۱۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۱۴۰–۱۴۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حجرات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
