آیه ۱۷ سوره نبأ: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع قیامت]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع معاد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نبأ | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره نبأ هفدهمین آیه از هفتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در ادامه آیات قبل، در این آیه روز قیامت و برخی از ویژگیهای آن اشاره میشود. بنابر نظر مفسران عبارت «یَوْمَ الْفَصْلِ» که از نامهای قیامت است، میتواند تعبیر از جدایی حق از باطل، جدایی نیکوکاران از بدکاران و جدایی پدر و مادر از فرزند و برادر از برادر در آن روز باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بیگمان روز داوری به هنگامی معیّن است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بیگمان روز داوری، هنگامی معین است»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در ادامه آیات قبل، در این آیه روز قیامت و برخی از ویژگیهای آن اشاره میشود. بنابر نظر مفسران عبارت «یَوْمَ الْفَصْلِ» که از نامهای قیامت است، میتواند تعبیر از جدایی حق از باطل، جدایی نیکوکاران از بدکاران و جدایی پدر و مادر از فرزند و برادر از برادر در آن روز باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نبأ، هفتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره معارج و پیش از سوره نازعات نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۲۶۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۰–۳۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نبأ»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
