آیه ۵۰ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۰ سوره زخرف''' پنجاهمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۵۰ سوره زخرف''' پنجاهمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. این آیه به [[پیمان]] شکنی فرعونیان و ادامه رفتارهای مستکبرانه آنها با [[موسی]] اشاره دارد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در آیه موردبحث، از پیمان شکنی فرعونیان اینگونه یاد کرده است: «هنگامی که [[عذاب]] را از آنها بر طرف میساختیم، آنها پیمانهای خود را میشکستند و به [[لجاجت]] و انکار خود ادامه میدادند.» به گفته مکارم، موسی هرگز دست از [[هدایت]] قوم خود برنمیداشت و با اینکه به او نسبتهای ناروا میدادند و درباره او از تعبیرات موهن و نیشدار استفاده میکردند، بارها دعا میکرد تا بلاها برطرف شود. اما فرعونیان پس از رفع عذاب و گرفتاری همچنان به کارهای زشت و ناپسند خود ادامه میدادند و پیمان شکنی میکردند. به گزارش مکارم، این آیات هم درسی است برای [[مسلمانان]] و هم تسلیت خاطر برای [[پیامبر اسلام]] که در برابر لجاجت مخالفان خسته و ناامید نشوند و همچنین هشداری است برای دشمنان و [[مشرکان]] لجوج و سرسخت که بدانند آنها هرگز از [[فرعون]] و فرعونیان قویتر و قدرتمندتر نیستند. پس چه بهتر که سرانجام کار آنها را ببینند و در عاقبت کار خود بیندیشند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۸۱-۸۲|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۸:۰۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۵۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۰ سوره زخرف پنجاهمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. این آیه به پیمان شکنی فرعونیان و ادامه رفتارهای مستکبرانه آنها با موسی اشاره دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ يَنْكُثُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس وقتی عذاب را از ایشان دور ساختیم آنگاه آنان عهدشکنی کردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون عذاب را از آنان بر طرف ساختیم، آنگاه بود که پیمان شکنی کردند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در آیه موردبحث، از پیمان شکنی فرعونیان اینگونه یاد کرده است: «هنگامی که عذاب را از آنها بر طرف میساختیم، آنها پیمانهای خود را میشکستند و به لجاجت و انکار خود ادامه میدادند.» به گفته مکارم، موسی هرگز دست از هدایت قوم خود برنمیداشت و با اینکه به او نسبتهای ناروا میدادند و درباره او از تعبیرات موهن و نیشدار استفاده میکردند، بارها دعا میکرد تا بلاها برطرف شود. اما فرعونیان پس از رفع عذاب و گرفتاری همچنان به کارهای زشت و ناپسند خود ادامه میدادند و پیمان شکنی میکردند. به گزارش مکارم، این آیات هم درسی است برای مسلمانان و هم تسلیت خاطر برای پیامبر اسلام که در برابر لجاجت مخالفان خسته و ناامید نشوند و همچنین هشداری است برای دشمنان و مشرکان لجوج و سرسخت که بدانند آنها هرگز از فرعون و فرعونیان قویتر و قدرتمندتر نیستند. پس چه بهتر که سرانجام کار آنها را ببینند و در عاقبت کار خود بیندیشند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۳۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۶۰.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۸۱-۸۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
