آیه ۶۰ سوره یس
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | یس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۳ | ||||
| شماره آیه | ۶۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۸۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۰ سوره یس شصتمین آیه از سی و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. متن آیه به سرنوشت گناهکاران در قیامت اشاره دارد که به خاطر تبعیت از شیطان مورد شماتت خدا قرار خواهند گرفت.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای فرزندان آدم! مگر به شما فرمان ندادم که شیطان را پرستش نکنید چراکه او دشمنی آشکار برای شما است؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا ای آدمیان با شما پیمان نبسته بودم که شیطان را نپرستید که او دشمن آشکار شماست؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیه گذشته در خصوص عذاب گناهکاران در قیامت، در این آیه خطاب خدا نسبت به گناهکاران بیان شده است. بر اساس متن این آیه، خدا خطاب به فرزندان آدم، به آنها به خاطر پرستش و تبعیت از شیطان گلایه میکند و به توصیههای گذشته خود در خصوص عدم این اطاعت اشاره میکند. در پایان این آیه شیطان به عنوان دشمنی آشکار برای انسانها معرفی شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جن و پیش از سوره فرقان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره یس، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۲۹۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۱۴۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۴۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۴۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۸: ۴۲۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره یس»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
