آیه ۴۱ سوره زخرف

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۳ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴۱ سوره زخرف
مشخصات قرآنی
نام سورهزخرف
تعداد آیات سوره۸۹
شماره آیه۴۱
شماره جزء۲۵
شماره حزب۹۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴۱ سوره زخرف چهل و یکمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مشرکان با بردن پیامبر از میان آنان تهدید و به عنوان مجازات‌شان بیان شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ آیهٔ ۴۱ از سورهٔ ۴۳ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«پس هرگاه تو را (از این دنیا) ببریم از آنان انتقام خواهیم گرفت»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«پس اگر تو را [از دنیا] ببریم، در آن صورت از ایشان داد می‌ستانیم‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه برای تهدید کفار و مشرکان لجوج چنین می‌گوید: «هر گاه تو را از میان آنها ببریم، حتما از آنها انتقام خواهیم گرفت و مجازات‌شان می‌کنیم!» به گزارش مکارم، منظور از بردن پیامبر از میان آن قوم یا درگذشت پیامبر است یا هجرت از مکه به مدینه و در هر دو حالت منظور اینست که اگر تو شاهد و ناظر آنها نباشی و آنها به راه خود ادامه بدهند، مجازات خواهند شد. چراکه انتقام در اصل به معنی مجازات و کیفر دادن است. هرچند که از آیات متعددی که در قرآن آمده استفاده می‌شود که منظور از بردن، درگذشت پیامبر است و به عنوان نمونه در آیات ۴۶ سوره یونس، در آیه ۴۰ سوره رعد و آیه ۷۷ سوره غافر نیز آمده و تفسیر آیه به مسئله هجرت مناسب به نظر نمی‌رسد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.