آیه ۱۰ سوره علق
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | علق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره علق دهمین آیه از نود و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال آیه قبل، قرآن با لحنی تهدید آمیز به آن کس که نهی می‌کند؛ می‌گوید: «...[آیا او] بنده ای را که نماز می‌خواند، [نهی می‌کند؟]» و در حقیقت معنای آیه اینست که آیا چنین کسی سزاوار عذاب الهی نیست؟
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بنده‌ای را چون به نماز ایستد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بنده‌ای را که به نماز برخیزد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که به دنبال آیه قبل، قرآن با لحنی تهدید آمیز به آن کس که نهی می‌کند؛ می‌گوید: «...[آیا او] بنده ای را که نماز می‌خواند، [نهی می‌کند؟]» در حقیقت معنای آیه اینست که آیا چنین کسی سزاوار عذاب الهی نیست؟ دربارهٔ آیه در روایات آمده که این آیه به هنگامی که ابوجهل تصمیم گرفت به پیامبر اسلام در حال نماز خواندن حمله کند؛ نازل شده است که او با دیدن منظره‌ای از انجام این عمل منصرف می‌شود. او دربارهٔ آن منظره می‌گوید: وقتی خواستم به محمد نزدیک شوم؛ میان خودم و او گودالی از آتش دیدم…[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره علق، نود و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، اولین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پیش از سوره قلم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. یکی از آیات این سوره، سجده واجب دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۲۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۴۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۱۶۵–۱۶۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره علق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
