بدون تصویر

آیه ۲ سوره مدثر

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲ سوره مدثر
مشخصات قرآنی
نام سورهمدثر
تعداد آیات سوره۵۶
شماره آیه۲
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲ سوره مدثر دومین آیه از هفتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه به پیامبر اسلام دستور به قیام و انذار کردن مردم می‌دهد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 قُمْ فَأَنْذِرْ آیهٔ ۲ از سورهٔ ۷۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«برخیز و هشدار ده»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«برخیز و هشدار ده‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به پیامبر اسلام دستور به قیام و انذار کردن مردم می‌دهد. به گزارش او، دربارهٔ نزول سوره، شأن نزولهایی در روایات بیان شده است. در یکی از این شأن نزول‌ها آمده است: «بزرگان مشرک عرب، به هنگام موسم حج جمع شدند و تصمیم گرفتند در برابر سوالات مردم دربارهٔ محمد و ادعای نبوت او، به آنها بگویند او «ساحر» است. زمانیکه این سخن به گوش پیامبر اسلام رسید؛ غمگین و ناراحت به بستر رفت تا بخوابد. این آیات نازل شد و او را به قیام و انذار مردم دعوت کرد.»[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مدثر، هفتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره مزمل و پیش از سوره حمد نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره مدثر، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.