ابنادریس حلی
| ابنادریس حلی | |
|---|---|
| ابن ادریس حلی | |
| اطلاعات شخصی | |
| نام کامل | محمد بن احمد بن ادریس بن حسین بن قاسم بن عیسی حلی عجلی |
| زاده | ۵۴۳ حله، عراق |
| درگذشته | ۵۹۸ حله، عراق |
| محل زندگی | حله |
| محل تحصیل | حله |
| اطلاعات آموزشی | |
| استادان | ابوالمکارم حمزة بن علی بن زهره حسینی محمد بن علی بن شهر آشوب مازندرانی عبدالله بن جعفر دوریستی شیخ ابوعلی طوسی و … |
| تألیفات | السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی مختصر التبیان من تفسیر القرآن و … التعلیقات علی التبیان و … |
ابنادریس حلی، مشهور به شیخالفقهاء و با نام کامل فخرالدین ابوعبدالله محمد بن احمد بن ادریس عجلی حلی (حوالی ۵۴۳–۵۹۸ قمری/۱۱۴۸–۱۲۰۲ میلادی)، فقیه برجسته شیعه در سده ششم هجری، با نقد سنت تقلیدی فقه و ارائه اندیشههای نوین شناخته میشود. از آثار مهم او السرائر و مختصر تبیان است.
زندگی
ابنادریس، با نام کامل فخرالدین ابوعبدالله محمد بن احمد بن ادریس عجلی حلی (حوالی ۵۴۳–۵۹۸ قمری/۱۱۴۸–۱۲۰۲ میلادی)، از دانشمندان برجسته شیعه و از فقهای برجسته امامیه بهشمار میرفت. گفته شده که نسب او از سوی مادر با سه واسطه به شیخ طوسی میرسد. صلاحالدین صفدی او را در دانش فقه بینظیر دانسته و تقیالدین حلی لقب شیخالفقهاء را به او داده است.[۱]
ویژگیها
یکی از ویژگیهای علمی ابنادریس، نقد سنت تقلیدی فقه شیعه بود؛ بهگونهای که با شجاعت علمی، روش پیروی بیچون و چرا از آرای شیخ طوسی را شکست و اندیشههای تازهای در عرصه فقه مطرح کرد. هرچند این رویکرد باعث طعن و نکوهش برخی از متعصبان شد، قاضی نورالله دربارهٔ او گفته است که ابنادریس از نظر تیزفهمی و بلندپروازی از فخرالدین رازی پیشی گرفته و در فقه و نکتهسنجی بر محمد بن ادریس شافعی برتری دارد.[۲]
آثار
مشهورترین اثر او السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی است که شامل تمامی ابواب فقه بوده و از مهمترین کتابهای فقهی شیعه بهشمار میرود. بخش پایانی این اثر، با عنوان نوادر یا مستطرفات السرائر، ارزش حدیثی نیز دارد و احادیث آن در کنار احادیث کتب اربعه شیعه قرار میگیرد. از دیگر آثار او میتوان به مختصر تبیان از آثار شیخ طوسی اشاره کرد.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنادریس». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.