آیه ۶ سوره ذاریات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶ سوره ذاریات''' ششمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه بر وقوع قطعی [[قیامت]] است که در تأکید آیه قبل بیان شده است. | '''آیه ۶ سوره ذاریات''' ششمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه بر وقوع قطعی [[قیامت]] است که در تأکید آیه قبل بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱۶۲|ج=۲۸}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۴۳|ج=۱۸}}</ref> | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱۶۲|ج=۲۸}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۵۴۳|ج=۱۸}}</ref> | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] برای تأکید بر آیه قبل در این آیه به قطعی و حتمی بودن وقوع قیامت اشاره دارد. به گزارش مکارم، «دین» در اینجا به معنای «جزاء» است و از نامهای روز قیامت بهشمار میآید. منظور از بیان آن هم قطعی الوقوع بودن مسئله [[معاد]] و تحقق وعدههای مربوط به آن همچون حساب و دادرسی، پاداش و [[کیفر]]، [[بهشت]] و [[دوزخ]] و | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] برای تأکید بر آیه قبل در این آیه به قطعی و حتمی بودن وقوع قیامت اشاره دارد. به گزارش مکارم، «دین» در اینجا به معنای «جزاء» است و از نامهای روز قیامت بهشمار میآید. منظور از بیان آن هم قطعی الوقوع بودن مسئله [[معاد]] و تحقق وعدههای مربوط به آن همچون حساب و دادرسی، پاداش و [[کیفر]]، [[بهشت]] و [[دوزخ]] و … میباشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۰۹|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع قیامت]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع معاد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۰:۲۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ذاریات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره ذاریات ششمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه بر وقوع قطعی قیامت است که در تأکید آیه قبل بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَإِنَّ الدِّينَ لَوَاقِعٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و همانا روز جزا حتماً به وقوع میپیوندد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و جزا[ی اخروی] واقعی است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن برای تأکید بر آیه قبل در این آیه به قطعی و حتمی بودن وقوع قیامت اشاره دارد. به گزارش مکارم، «دین» در اینجا به معنای «جزاء» است و از نامهای روز قیامت بهشمار میآید. منظور از بیان آن هم قطعی الوقوع بودن مسئله معاد و تحقق وعدههای مربوط به آن همچون حساب و دادرسی، پاداش و کیفر، بهشت و دوزخ و … میباشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۶۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۴۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۰۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
