بدون تصویر

آیه ۲۲ سوره ذاریات

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۲ سوره ذاریات
مشخصات قرآنی
نام سورهذاریات
تعداد آیات سوره۶۰
شماره آیه۲۲
شماره جزء۲۶
شماره حزب۱۰۴
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۲ سوره ذاریات بیست و دومین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیه تأکید بر توجه به آسمان به عنوان سومین نشانه قدرت خداوند است که در این سوره به آن اشاره شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ آیهٔ ۲۲ از سورهٔ ۵۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و ورزیتان و آنچه وعده می‌یابید در آسمان (مقرّر) است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و در آسمان مایه روزی شماست و نیز آنچه به شما وعده داده‌اند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در آیه موردبحث به آسمان به عنوان سومین نشانه قدرت خداوند اشاره شده است. به گفته مکارم، «رزق» در روایات به باران تفسیر شده است؛ در صورتیکه «سماء» را همین آسمان ظاهری بدانیم. ولی برخی مفسران «سماء» را به معنای غیب و لوح محفوظ گرفته‌اند که تقدیر ارزاق انسان‌ها از آنجا انجام می‌شود.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.