آیه ۴ سوره ذاریات
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ذاریات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
| شماره آیه | ۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴ سوره ذاریات چهارمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. فرشتگانی که کارها را تقسیم میکنند؛ چهارمین سوگند این سوره است که در این آیه به آن پرداخته شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم کردهاند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و به فرشتگان تقسیمگر کار»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در چهارمین مرحله به فرشتگان سوگند یاد میکند که این فرشتگان مسئول تقسیم کارها (ارزاق و روزیها) هستند. در روایت ذیل این آیه علی بن ابیطالب نیز تعبیر «فالمقسمات امرا» را فرشتگان دانسته است. مکارم در ادامه احتمال دیگری را که مفسران درمورد این آیه بیان کردهاند؛ میآورد. این گروه مفسران معتقدند که منظور از این تعبیر ارزاقی است که توسط فرشتگان و از طریق کشاورزی تقسیم میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۵۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۴۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۰۷–۳۰۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
