بدون تصویر

آیه ۷ سوره ذاریات

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۷ سوره ذاریات
مشخصات قرآنی
نام سورهذاریات
تعداد آیات سوره۶۰
شماره آیه۷
شماره جزء۲۶
شماره حزب۱۰۴
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۷ سوره ذاریات هفتمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. موضوع این آیه سوگند به آسمان است که در اینجا با توصیف «ذات حبک» به معنای دارای چین و شکن‌های زیبا وصف شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُكِ آیهٔ ۷ از سورهٔ ۵۱ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و سوگند به آسمان که دارای راه‌هاست»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و سوگند به آسمان تو بر تو»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن بار دیگر در این آیه سوگند یاد کرده است و این بار به آسمان. سپس آن را به وصف آسمان دارای چین و شکن زیبا توصیف نموده است. به گفته مکارم، «حبک» معانی مختلفی دارد. از جمله راه‌ها و چین و شکنی که بر اثر بادها بر روی شن‌های بیابان یا بر سطح آب یا ابرهای آسمان ایجاد می‌شود. گاهی نیز «حبک» به معنی زیبایی و زینت تفسیر شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.