آیه ۵۹ سوره زخرف: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۹ سوره زخرف''' پنجاه و نهمین [[آیه]] از چهل و سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. آیه اشاره دارد به این مطلب که [[عیسی بن مریم]] بندهای است از بندگان [[خدا]] که به او مقام [[نبوت]] اعطا شده است. | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۶۳۸|ج=۲۷}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱۶۸|ج=۱۸}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۴۹۳}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۴۹۳}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه عیسی را بنده خدا و یکی از [[پیامبران]] الهی معرفی کرده و چنین میگوید: «او فقط بندهای بود که ما [[نعمت]] خود را بر او ارزانی داشتیم و او را نمونه و الگویی برای [[بنیاسرائیل]] قرار دادیم.» به گزارش مکارم، تولد عیسی از مادرش بدون پدر، آیههای از آیات الهی بود و سخن گفتنش در گهواره نشانهای دیگر. او در تمام عمرش بندگی خدا را میکرد و همه مردم را نیز به [[عبودیت]] خدا دعوت مینمود. براساس متن آیات دیگر قرآن، پس از عیسی در میان [[مسیحیان]] خرافه [[الوهیت]] او یا [[تثلیث]] به وجود آمد. لذا به گواهی آیات قرآن، عیسی از مسئله شرک و بتپرستی بیزار بوده است. مکارم در ادامه [[تفسیر قرآن|تفسیر]] این آیه، [[روایتی]] از [[پیامبر اسلام]] از منابع [[اهل سنت]] آورده است که [[محمد]] در آن روایت [[علی بن ابیطالب]] را به عیسی مثل زده و تشبیه کرده است. در مضمون روایت آمده: «هنگامیکه خبر این سخن پیامبر به گوش [[منافقان]] رسید؛ از روی استهزاء گفتند: آیا مثال دیگری برای او جز عیسی پیدا نکرد؟ و در پی این ماجرا [[آیه ۵۷ سوره زخرف|آیه ۵۷]] همین سوره نازل شد.» به گزارش مکارم، روایات این مطلب در کتابهای متعددی از دانشمندان اهل سنت و [[شیعه]]، گاهی با ذکر آیه و گاهی بدون ذکر آیه نقل شده است. مکارم در پایان تفسیر میآورد: «قرائن موجود در آیات نشان میدهد که این [[حدیث]] معروف از باب تطبیق است نه [[شأن نزول]] آیه. به تعبیر دیگر شأن نزول آیه، همان داستان عیسی و گفتگوی [[مشرکان]] عرب و [[بت|بتهای]] آنان است و چون ماجرایی شبیه آن برای علی، پس از گفتار پیامبر روی داد، پیامبر در آن ماجرا این آیه را خواند و آن را [[مصداق]] این آیه بهشمار آوردهاند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۹۶-۹۸|ج=۲۱}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره زخرف]]، چهل و سومین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و سومین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره شوری]] و پیش از [[سوره دخان]] نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک [[آیه]] ([[آیه ۴۵ سوره زخرف|آیه ۴۵]]) از آن را [[سوره مدنی|مدنی]] و الباقی را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۰۹|ف=سوره زخرف}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۰۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | زخرف | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۹ | ||||
| شماره آیه | ۵۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۵ | ||||
| شماره حزب | ۹۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۹ سوره زخرف پنجاه و نهمین آیه از چهل و سومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. آیه اشاره دارد به این مطلب که عیسی بن مریم بندهای است از بندگان خدا که به او مقام نبوت اعطا شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِبَنِي إِسْرَائِيلَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«عیسی جز بندهای نیست که بر او انعام کردهایم و او را نمونه و الگویی برای بنیاسرائیل گردانیدهایم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«او جز بندهای نیست که بر او نعمتها ارزانی داشتهایم، و او را برای بنیاسرائیل مایه عبرت ساختهایم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه عیسی را بنده خدا و یکی از پیامبران الهی معرفی کرده و چنین میگوید: «او فقط بندهای بود که ما نعمت خود را بر او ارزانی داشتیم و او را نمونه و الگویی برای بنیاسرائیل قرار دادیم.» به گزارش مکارم، تولد عیسی از مادرش بدون پدر، آیههای از آیات الهی بود و سخن گفتنش در گهواره نشانهای دیگر. او در تمام عمرش بندگی خدا را میکرد و همه مردم را نیز به عبودیت خدا دعوت مینمود. براساس متن آیات دیگر قرآن، پس از عیسی در میان مسیحیان خرافه الوهیت او یا تثلیث به وجود آمد. لذا به گواهی آیات قرآن، عیسی از مسئله شرک و بتپرستی بیزار بوده است. مکارم در ادامه تفسیر این آیه، روایتی از پیامبر اسلام از منابع اهل سنت آورده است که محمد در آن روایت علی بن ابیطالب را به عیسی مثل زده و تشبیه کرده است. در مضمون روایت آمده: «هنگامیکه خبر این سخن پیامبر به گوش منافقان رسید؛ از روی استهزاء گفتند: آیا مثال دیگری برای او جز عیسی پیدا نکرد؟ و در پی این ماجرا آیه ۵۷ همین سوره نازل شد.» به گزارش مکارم، روایات این مطلب در کتابهای متعددی از دانشمندان اهل سنت و شیعه، گاهی با ذکر آیه و گاهی بدون ذکر آیه نقل شده است. مکارم در پایان تفسیر میآورد: «قرائن موجود در آیات نشان میدهد که این حدیث معروف از باب تطبیق است نه شأن نزول آیه. به تعبیر دیگر شأن نزول آیه، همان داستان عیسی و گفتگوی مشرکان عرب و بتهای آنان است و چون ماجرایی شبیه آن برای علی، پس از گفتار پیامبر روی داد، پیامبر در آن ماجرا این آیه را خواند و آن را مصداق این آیه بهشمار آوردهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره زخرف، چهل و سومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره شوری و پیش از سوره دخان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره زخرف، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۷: ۶۳۸.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۱۶۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۹۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۹۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۱: ۹۶-۹۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره زخرف»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
