آیه ۶ سوره فتح: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶ سوره فتح''' ششمین [[آیه]] از چهل و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۶ سوره فتح''' ششمین [[آیه]] از چهل و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در آیه به سرنوشت زنان و مردان [[منافق]] و چهار نوع [[عذاب]] و مجازات این گروه از انسانها اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: پس از بیان پاداشهای [[مؤمنان]] در آیه قبل، در آیه موردبحث به سرنوشت منافقان اشاره و در آن هدف [[خداوند]] از آن [[فتح]] مبین ([[صلح حدیبیه]]) مجازات آنان ذکر شده است. براساس متن آیه، خداوند آن زنان و مردان منافقی را که به خداوند گمان بد میبرند به این وسیله مجازات کرده و از این پس حوادث سوء تنها بر این گروه نازل میشود. خشم و غضب خدا برای آنان است و آنان را از [[رحمت]] خود دور میسازد. همچنین جایگاه ابدی آنان در [[دوزخ]] خواهد بود و سرانجامی بد گریبانگیرشان خواهد شد. از نظر مکارم، ذکر زنان در کنار مردان نشانه آن است که [[اسلام]] تنها دین مردان نیست و برای همه انسانها (اعم از مرد و زن) میباشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴-۳۵|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فتح | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره فتح ششمین آیه از چهل و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه به سرنوشت زنان و مردان منافق و چهار نوع عذاب و مجازات این گروه از انسانها اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ ۚ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ ۖ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و تا اینکه مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرکی را عذاب کند که به خدا گمان بد میبردند، بدیها و بلاها تنها ایشان را دربر میگیرد و خداوند بر آنان خشمگین است و آنانرا لعنت میکند و دوزخ را برایشان آماده ساخته است که بد جایگاهی است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و تا مردان منافق و زنان منافق و مردان مشرک و زنان مشرک را که درباره خداوند بداندیشند، عذاب کند، گردش بد روزگار بر آنان باد و خداوند بر آنان خشم گرفته و لعنت آورده و برایشان دوزخ را آماده ساخته است و بد سرانجامی است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: پس از بیان پاداشهای مؤمنان در آیه قبل، در آیه موردبحث به سرنوشت منافقان اشاره و در آن هدف خداوند از آن فتح مبین (صلح حدیبیه) مجازات آنان ذکر شده است. براساس متن آیه، خداوند آن زنان و مردان منافقی را که به خداوند گمان بد میبرند به این وسیله مجازات کرده و از این پس حوادث سوء تنها بر این گروه نازل میشود. خشم و غضب خدا برای آنان است و آنان را از رحمت خود دور میسازد. همچنین جایگاه ابدی آنان در دوزخ خواهد بود و سرانجامی بد گریبانگیرشان خواهد شد. از نظر مکارم، ذکر زنان در کنار مردان نشانه آن است که اسلام تنها دین مردان نیست و برای همه انسانها (اعم از مرد و زن) میباشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره فتح، چهل و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و یازدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جمعه و پیش از سوره مائده نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره فتح، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۷۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۳۷۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۱۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۱۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۴-۳۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فتح»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۱۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
