آیه ۵۱ سوره ذاریات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۱ سوره ذاریات''' پنجاه و یکمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[پیامبر اسلام]] از مردم میخواهد تا غیر از [[خدا]] را نپرستند. | '''آیه ۵۱ سوره ذاریات''' پنجاه و یکمین [[آیه]] از پنجاه و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه [[پیامبر اسلام]] از مردم میخواهد تا غیر از [[خدا]] را نپرستند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] برای تأکید بیشتر بر بحث [[توحید]] در این آیه میگوید: «معبود دیگری را با خدا قرار ندهید که من از سوی او برای شما | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] برای تأکید بیشتر بر بحث [[توحید]] در این آیه میگوید: «معبود دیگری را با خدا قرار ندهید که من از سوی او برای شما بیمدهنده آشکاری هستم.» به گفته مکارم، این احتمال هست که آیه قبل دعوت به اصل [[ایمان]] کرده و این آیه دعوت به یگانگی ذات او؛ بنابراین تکرار جمله «انی لکم منه نذیر مبین» در مورد اول «[[انذار]]» نسبت به ترک ایمان به خداست و در دیگری «انذار» در برابر [[شرک]].<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۸|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۰۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ذاریات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۰ | ||||
| شماره آیه | ۵۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۱ سوره ذاریات پنجاه و یکمین آیه از پنجاه و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه پیامبر اسلام از مردم میخواهد تا غیر از خدا را نپرستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۖ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و با خداوند معبودی دیگر قرار ندهید، همانا من از سوی او برایتان بیمدهندة آشکاری هستم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در جنب خداوند خدایی دیگر قائل مشوید که من برای شما از جانب او هشداردهندهای آشکارم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن برای تأکید بیشتر بر بحث توحید در این آیه میگوید: «معبود دیگری را با خدا قرار ندهید که من از سوی او برای شما بیمدهنده آشکاری هستم.» به گفته مکارم، این احتمال هست که آیه قبل دعوت به اصل ایمان کرده و این آیه دعوت به یگانگی ذات او؛ بنابراین تکرار جمله «انی لکم منه نذیر مبین» در مورد اول «انذار» نسبت به ترک ایمان به خداست و در دیگری «انذار» در برابر شرک.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره ذاریات، پنجاه و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره احقاف و پیش از سوره طور نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره ذاریات، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۹۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۵۵۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۳۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ذاریات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۰۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
