آیه ۲۳ سوره یس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۳ سوره یس''' بیست و سومین [[آیه]] از سی و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۲۳ سوره یس''' بیست و سومین [[آیه]] از سی و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. متن آیه در ادامه استدلال یکی از [[یکتاپرست|یکتاپرستان]] برای مجاب کردن قومشان برای نهی از [[بتپرستی]] و توصیه به پذیرش قول پیامبرشان بوده است و در آن به ضعف [[بت|بتها]] اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیات پیشین و بیان ماجرای و گفتگوها و استدلالهای یکی از [[یکتاپرستی|یکتاپرستان]] با قوم خود برای مجاب کردن آنان جهت پذیرش نظر [[پیامبر|پیامبرشان]] و [[ایمان]] به او، در این آیه استدلال دیگری برای قوم خود را بیان میکند. در این آیه به وضع [[بت|بتها]] اشاره شده و گفت شده که: «آيا غير از [[خدا|خداوند]] معبودانى را انتخاب كنم كه اگر خداوند رحمن بخواهد زيانى به من برساند [[شفاعت]] آنها كمترين فايدهاى براى من نخواهد داشت، و مرا از مجازات او هرگز نجات نخواهند داد».<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۵۱|ج=۱۸}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۵۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | یس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸۳ | ||||
| شماره آیه | ۲۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۲ | ||||
| شماره حزب | ۸۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۳ سوره یس بیست و سومین آیه از سی و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. متن آیه در ادامه استدلال یکی از یکتاپرستان برای مجاب کردن قومشان برای نهی از بتپرستی و توصیه به پذیرش قول پیامبرشان بوده است و در آن به ضعف بتها اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ يُرِدْنِ الرَّحْمَٰنُ بِضُرٍّ لَا تُغْنِ عَنِّي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا وَلَا يُنْقِذُونِ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا غیر از او معبودهایی را برگزینم که اگر خداوند مهربان بخواهد زیانی به من برساند شفاعت آنان چیزی را از من دفع نمیکند و مرا نجات نمیدهند؟!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا به جای او خدایانی را به پرستش گیرم که اگر خدای رحمان بلایی در حق من اراده کند، شفاعت ایشان مرا سود ندهد و نتوانند مرا نجات دهند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیات پیشین و بیان ماجرای و گفتگوها و استدلالهای یکی از یکتاپرستان با قوم خود برای مجاب کردن آنان جهت پذیرش نظر پیامبرشان و ایمان به او، در این آیه استدلال دیگری برای قوم خود را بیان میکند. در این آیه به وضع بتها اشاره شده و گفت شده که: «آيا غير از خداوند معبودانى را انتخاب كنم كه اگر خداوند رحمن بخواهد زيانى به من برساند شفاعت آنها كمترين فايدهاى براى من نخواهد داشت، و مرا از مجازات او هرگز نجات نخواهند داد».[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره جن و پیش از سوره فرقان نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۴۵) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در سوره یس، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۲۶۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۱۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۴۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۴۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۸: ۳۵۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره یس»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.