آیه ۱ سوره حجرات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره حجرات''' یکمین [[آیه]] از چهل و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱ سوره حجرات''' یکمین [[آیه]] از چهل و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. متن این آیه دستور به [[مسلمانان]] است مبنی بر اینکه در کارها از [[خدا]] و [[پیامبر|پیامبرش]] پیشی نگیرند و [[تقوا|تقوای]] الهی را رعایت کنند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در دو آیه ابتدایی این سوره که شایسته است بر آن نام «سوره [[علم اخلاق|اخلاق]]» گذاشت؛ به دو دستور اخلاقی اشاره شده که لازم است در برابر [[پیامبر اسلام]] رعایت شود. یکی پیشی نگرفتن از | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: در دو آیه ابتدایی این سوره که شایسته است بر آن نام «سوره [[علم اخلاق|اخلاق]]» گذاشت؛ به دو دستور اخلاقی اشاره شده که لازم است در برابر [[پیامبر اسلام]] رعایت شود. یکی پیشی نگرفتن از خدا و رسولش در امور و دوم پرهیز از سر و صدا و قیل و قال کردن در مقابل پیامبر. به گزارش مکارم، اولین دستور در متن این آیه چنین آمده است: «ای کسانی که [[ایمان]] آوردهاید چیزی را در برابر خدا و [[رسول|رسولش]] مقدم نشمرید، و تقوای الهى پیشه کنید، که خداوند [[سمیع|شنوا]] و [[علیم|داناست]].» به باور مکارم، منظور از مقدم نداشتن چیزی در برابر خدا و پیامبر پیشی نگرفتن بر آنها در کارها و ترک عجله و شتاب در مقابل دستور خدا و پیامبر اوست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۳۳-۱۳۷|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۴۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حجرات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره حجرات یکمین آیه از چهل و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. متن این آیه دستور به مسلمانان است مبنی بر اینکه در کارها از خدا و پیامبرش پیشی نگیرند و تقوای الهی را رعایت کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، ای کسانیکه ایمان آوردهاید! در برابر خدا و رسولش پیش دستی مکنید، و از خدا پروا بدارید، بیگمان خداوند شنوای داناست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، ای مؤمنان بر حکم خداوند و پیامبر او پیشدستی نکنید، و از خداوند پروا داشته باشید، بیگمان خداوند شنوای داناست»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در دو آیه ابتدایی این سوره که شایسته است بر آن نام «سوره اخلاق» گذاشت؛ به دو دستور اخلاقی اشاره شده که لازم است در برابر پیامبر اسلام رعایت شود. یکی پیشی نگرفتن از خدا و رسولش در امور و دوم پرهیز از سر و صدا و قیل و قال کردن در مقابل پیامبر. به گزارش مکارم، اولین دستور در متن این آیه چنین آمده است: «ای کسانی که ایمان آوردهاید چیزی را در برابر خدا و رسولش مقدم نشمرید، و تقوای الهى پیشه کنید، که خداوند شنوا و داناست.» به باور مکارم، منظور از مقدم نداشتن چیزی در برابر خدا و پیامبر پیشی نگرفتن بر آنها در کارها و ترک عجله و شتاب در مقابل دستور خدا و پیامبر اوست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حجرات، چهل و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مجادله و پیش از سوره تحریم نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۳) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۹۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۴۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۱۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۱۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۱۳۳-۱۳۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حجرات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
