آیه ۷ سوره حجرات: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره حجرات''' هفتمین [[آیه]] از چهل و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۷ سوره حجرات''' هفتمین [[آیه]] از چهل و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. این آیه اشاره دارد به این مطلب که وجود [[پیامبر اسلام]] در میان [[مسلمانان]] باعث میشود که در بسیاری از امور به خطا و مشقت نیفتند و در راه درست [[هدایت]] شوند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به بودن [[رسول]] [[خدا]] (پیامبر اسلام) در بین مسلمانان اشاره میکند و چنین میگوید: «بدانید رسول اللّه در میان شماست، هر گاه در بسیارى از امور از شما [[اطاعت]] کند به مشقت خواهید افتاد. ولی خداوند [[ایمان]] را محبوب شما قرار داده، و آن را در دلهایتان زینت بخشیده و [[کفر]] و [[فسق]] و [[گناه]] را منفور شما قرار داده است. کسانی که دارای این صفاتند، هدایت یافتگانند.» به باور مکارم، اینکه انسانها [[فطرت|فطرتا]] دوستدار ایمان هستند و از بدی و زشتی و گناه بیزارند، آنها را به پیروی از پیامبر و تقدم نیافتن بر او دعوت میکند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۸-۱۶۱|ج=۲۲}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۶ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حجرات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۶ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره حجرات هفتمین آیه از چهل و نهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. این آیه اشاره دارد به این مطلب که وجود پیامبر اسلام در میان مسلمانان باعث میشود که در بسیاری از امور به خطا و مشقت نیفتند و در راه درست هدایت شوند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَاعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ ۚ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و بدانید که پیغمبر خدا درمیانتان است، اگر در بسیاری از کارها از شما اطاعت کند به مشقّت خواهید افتاد، ولی خداوند ایمان را در نظرتان محبوب گرداند و آنرا در دلهایتان آراست و کفر و فسق و نافرمانی را در نظرتان زشت و ناپسند جلوه داد ایناند که راه یافتهاند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست که اگر در بسیاری از امور از شما پیروی کند، به مشقت افتید، ولی خداوند ایمان را خوشایند شما قرار داد و آن را در دلهایتان آراست، و کفر و فسق و عصیان را برای شما ناخوشایند ساخت، اینانند که رهیافتگانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به بودن رسول خدا (پیامبر اسلام) در بین مسلمانان اشاره میکند و چنین میگوید: «بدانید رسول اللّه در میان شماست، هر گاه در بسیارى از امور از شما اطاعت کند به مشقت خواهید افتاد. ولی خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده، و آن را در دلهایتان زینت بخشیده و کفر و فسق و گناه را منفور شما قرار داده است. کسانی که دارای این صفاتند، هدایت یافتگانند.» به باور مکارم، اینکه انسانها فطرتا دوستدار ایمان هستند و از بدی و زشتی و گناه بیزارند، آنها را به پیروی از پیامبر و تقدم نیافتن بر او دعوت میکند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره حجرات، چهل و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره مجادله و پیش از سوره تحریم نازل شد. از مجموع آیات این سوره، یک آیه (آیه ۱۳) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانستهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۱۰۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۸: ۴۵۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۱۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۱۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۱۵۸-۱۶۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حجرات»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۷۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
