آیه ۴۴ سوره نور
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۴ | ||||
| شماره آیه | ۴۴ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۴ سوره نور چهل و چهارمین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه به دگرگونی شب و روز به عنوان یکی از نشانههای قدرت خدا و آیات توحیدی اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خداوند شب و روز را میگرداند، بیگمان در اين (كار) عبرت بزرگي است براي كساني كه چشم داشته باشند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خداوند شب و روز را میگرداند [و پیاپی میآورد] بیگمان در این امر مایه عبرتی برای دیدهوران است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در ادامه معرفی آیات توحیدی جهان هستی، قرآن در این آیه به دگرگونی شب و روز اشاره دارد و چنین میگوید: «خداوند شب و روز را دگرگون کرده و در این امر عبرتی برای صاحبان بصیرت وجود دارد.» دربارهٔ دگرگونی شب و روز نظرات مفسران مختلف است، از جمله آنکه برخی آن را به آمد و شد شب و روز در پی یکدیگر و بعضی آن را به کوتاه شدن یکی و طولانی شدن دیگری تفسیر کردهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۴: ۴۰۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۱۶۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۵۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۵۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۵۰۶–۵۰۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
