بدون تصویر

آیه ۵ سوره طور

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۵ سوره طور
مشخصات قرآنی
نام سورهطور
تعداد آیات سوره۴۹
شماره آیه۵
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۵ سوره طور پنجمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. «سقف مرفوع» به معنای سقف برافراشته، پنجمین سوگند در آیات ابتدایی این سوره است که منظور از آن آسمان می‌باشد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ آیهٔ ۵ از سورهٔ ۵۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و سوگند به سقف برافراشته»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و به سقف برافراشته‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در پنجمین سوگند سوره به «سقف مرفوع» یعنی آسمان سوگند یاد شده است. شبیه این تعبیر در آیات ۳۲ انبیاء و ۲۷ و ۲۸ سوره نازعات نیز آمده است. تعبیر به «سقف» ممکن است از این جهت باشد که ستارگان و کرات آسمانی سراسر آسمان را مانند سقفی پوشانده‌اند. همچنین ممکن است اشاره به «جو اطراف زمین» باشد که این قشر فشرده هوا مانند سقف محکمی اطراف آن را دربر گرفته و از آن در برابر سنگ‌های آسمانی محافظت می‌کند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.