آیه ۵ سوره نور: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره نور''' پنجمین [[آیه]] از بیست و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۵ سوره نور''' پنجمین [[آیه]] از بیست و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در آیه به راه بازگشت برای افرادی که [[اتهام]] [[زنا]] به زنان پاکدامن میزنند، اشاره شده که آنها اگر [[توبه]] کنند و به اصلاح و جبران کار خویش بپردازند؛ بخشی از مجازات از آنها برداشته میشود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] برای کسانی که تهمت زننده هستند؛ راه بازگشتی را معرفی میکند. برطبق متن آیه کسانیکه توبه کنند و در اصلاح امر خود بکوشند، مورد بخشش و غفران [[خداوند]] قرار خواهند گرفت. به گفته مکارم، برخی این جمله را استثنا از جمله «اولئک هم الفاسقون» میدانند و برخی استثنا از جمله «و لاتقبلوا لهم شهادة ابداً». به باور او، اگر به هر دو بازگردد، نتیجهاش اینست که به واسطه توبه، هم شهادت آنها مورد قبول قرار خواهد گرفت و هم حکم [[فسق]] از آنها برداشته میشود ولی اگر تنها به جمله دوم برگردد، حکم فسق برداشته میشود ولی حکم شهادت برجای خود باقی است. در پایان آیه نیز به دو اسم از [[اسماء الحسنی]] خداوند اشاره شده است: «[[غفور]]» و «[[رحیم]]».<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۰–۳۷۲|ج=۱۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] | [[رده:آیههای مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۳:۲۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶۴ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۱۸ | ||||
| شماره حزب | ۷۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره نور پنجمین آیه از بیست و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه به راه بازگشت برای افرادی که اتهام زنا به زنان پاکدامن میزنند، اشاره شده که آنها اگر توبه کنند و به اصلاح و جبران کار خویش بپردازند؛ بخشی از مجازات از آنها برداشته میشود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مگر آنان كه پس از اين توبه كردند و (كار را) به صلاح آوردند بیگمان خداوند آمرزگار و مهربان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«مگر کسانی که پس از آن توبه کنند و کارشایسته پیش بگیرند، که خداوند آمرزگار مهربان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن برای کسانی که تهمت زننده هستند؛ راه بازگشتی را معرفی میکند. برطبق متن آیه کسانیکه توبه کنند و در اصلاح امر خود بکوشند، مورد بخشش و غفران خداوند قرار خواهند گرفت. به گفته مکارم، برخی این جمله را استثنا از جمله «اولئک هم الفاسقون» میدانند و برخی استثنا از جمله «و لاتقبلوا لهم شهادة ابداً». به باور او، اگر به هر دو بازگردد، نتیجهاش اینست که به واسطه توبه، هم شهادت آنها مورد قبول قرار خواهد گرفت و هم حکم فسق از آنها برداشته میشود ولی اگر تنها به جمله دوم برگردد، حکم فسق برداشته میشود ولی حکم شهادت برجای خود باقی است. در پایان آیه نیز به دو اسم از اسماء الحسنی خداوند اشاره شده است: «غفور» و «رحیم».[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نور، بیست و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حشر و پیش از سوره حج نازل شد. این سوره را مدنی دانستهاند. در سوره نور، شش یا هفت آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۳: ۳۲۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۵: ۱۰۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۳۵۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۳۵۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴: ۳۷۰–۳۷۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۱۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
