آیه ۸۸ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
(+ رده:آیههای مکی قرآن (هاتکت)) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸۸ سوره انعام''' هشتاد و هشتمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به [[هدایت]] خاص الهی است که شامل بندگان مخصوص [[خداوند]] از جمله [[انبیاء|انبیای]] خدا میشود. | '''آیه ۸۸ سوره انعام''' هشتاد و هشتمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. اشاره آیه به [[هدایت]] خاص الهی است که شامل بندگان مخصوص [[خداوند]] از جمله [[انبیاء|انبیای]] خدا میشود. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به هدایت خاص الهی اشاره دارد که خداوند به وسیله آن هر کدام از بندگانش را بخواهد رهبری و هدایت میکند. سپس برای اینکه کسی تصور نکند که این افراد به اجبار در این راه هستند؛ چنین میگوید: «اگر | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به هدایت خاص الهی اشاره دارد که خداوند به وسیله آن هر کدام از بندگانش را بخواهد رهبری و هدایت میکند. سپس برای اینکه کسی تصور نکند که این افراد به اجبار در این راه هستند؛ چنین میگوید: «اگر فرضاً این پیامبران [[مشرک]] میشدند؛ تمام اعمالشان [[حبط]] و نابود میشد.» یعنی آنها نیز مشمول همان قوانین الهی بودند که برای دیگران اجرا میشود و تبعیضی در کار نیست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۳۲|ج=۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۴۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۸۸ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸۸ سوره انعام هشتاد و هشتمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به هدایت خاص الهی است که شامل بندگان مخصوص خداوند از جمله انبیای خدا میشود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
ذَٰلِكَ هُدَى اللَّهِ يَهْدِي بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَلَوْ أَشْرَكُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«این هدایت خدا است که هرکس از بندگانش را بخواهد بدان هدایت مینماید، و اگر شریک ورزیده بودند قطعاً هر آنچه را که انجام داده بودند هدر میرفت و نابود میشد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«این هدایت الهی است که هرکس از بندگانش را که بخواهد به آن راه مینماید، و اگر شرک ورزیده بودند، اعمالشان تباه شده بود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به هدایت خاص الهی اشاره دارد که خداوند به وسیله آن هر کدام از بندگانش را بخواهد رهبری و هدایت میکند. سپس برای اینکه کسی تصور نکند که این افراد به اجبار در این راه هستند؛ چنین میگوید: «اگر فرضاً این پیامبران مشرک میشدند؛ تمام اعمالشان حبط و نابود میشد.» یعنی آنها نیز مشمول همان قوانین الهی بودند که برای دیگران اجرا میشود و تبعیضی در کار نیست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۳۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۳۳۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
