آیه ۱۱۱ سوره انعام
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۲۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۱ سوره انعام صد و یازدهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به این مطلب اشاره شده که درخواست کنندگان معجزه از پیامبر در خواسته خود صادق نیستند و هدفشان پذیرفتن حق نیست. بلکه با این کار میخواهند افکار مؤمنان را متزلزل کند و به خود مشغول دارد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَلَوْ أَنَّنَا نَزَّلْنَا إِلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةَ وَكَلَّمَهُمُ الْمَوْتَىٰ وَحَشَرْنَا عَلَيْهِمْ كُلَّ شَيْءٍ قُبُلًا مَا كَانُوا لِيُؤْمِنُوا إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ يَجْهَلُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اگر فرشتگان را بهسوی آنها میفرستادیم، و مردگان با آنها سخن میگفتند، و هر چیزی را آشکارا در مقابل آنان گرد میآوردیم، باز هم ایمان نمیآوردند ـ مگر اینکه خدا بخواهد ـ اما بیشترشان نادانند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر فرشتگان را بر آنان نازل میکردیم و اگر مردگان با آنان سخن میگفتند و همه چیز [از گذشتهها] را نزد آنان رویاروی باز میآوردیم، ایمان نمیآوردند مگر آنکه خدا بخواهد، ولی بیشترشان [حقیقت را] نمیدانند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در ادامه بحث آیات قبلی در این آیه چنین میگوید: «اگر ما فرشتگان را بر آنها نازل میکردیم و مردگان نیز زنده شده و با آنان سخن میگفتند؛ آن مشرکان باز هم ایمان نمیآوردند. تنها آنها در یک صورت ایمان میآورند که خداوند با اجبار آنها را به این کار وادار کند. از آنجایی که این ایمان آوردن اثر و ارزشی ندارد، خداوند نیز اینگونه نخواسته و لذا قرآن در پایان آیه نیز مشرکان را گروهی بیخبر و جاهل معرفی میکند. به گزارش مکارم، دربارهٔ ضمیر «هُم» در آیه مفسران نظرات مختلفی دارند. برخی گفتهاند ممکن است اشاره به مؤمنانی باشد که اصرار داشتند پیامبر به خواسته مشرکان عمل کند و معجزهای را بیاورد. در مقابل بعضی معتقدند ضمیر «هم» اشاره به کفار درخواست کننده دارد؛ یعنی بیشتر آنها خبر ندارند که خداوند بر هر کاری تواناست ولی آنها قدرت او را محدود میدانند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۱۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۲۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۰۳–۴۰۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
