آیه ۹۶ سوره انعام
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۹۶ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۶ سوره انعام نود و ششمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث به سه نشانه از نشانههای خداوند در آسمان و دلایل توحید او اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَالِقُ الْإِصْبَاحِ وَجَعَلَ اللَّيْلَ سَكَنًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ حُسْبَانًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«شکافنده صبح است، و شب را مایه آرامش و خورشید و ماه را وسیله حساب قرار دادهاست این سنجش و تدبیر خداوند عزیز و آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«[هموست که] شکافنده صبح است و شب را آرامبخش گردانده است، و خورشید و ماه را شماری مقرر داشته است، تقدیر [خداوند] پیروزمند دانا چنین است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به سه نعمت از نعمتهای خداوند در آسمان اشاره دارد. ابتدا میگوید: «خداوند شکافنده صبح است. همچنین خداوند کسی است که شب را مایه آرامش قرار داده و خورشید و ماه را وسیله شمارش و حساب در زندگی انسانها تعیین کرده است. به گزارش مکارم، منظور از قرار دادن خورشید و ماه به عنوان وسیله حساب برای این است که گردش منظم آنها موجب میشود که انسانها بتوانند برنامههای مختلف زندگی را به نظم و ترتیب درآورند. برخی نیز احتمال دادهاند منظور این باشد که خود این دو کره آسمانی تحت حساب و برنامه الهی هستند. در پایان آیه نیز به اندازهگیری خداوند اشاره شده که از توانایی و علم او سرچشمه میگیرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۷۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۳۶۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۳۵۸–۳۶۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
