آیه ۴۵ سوره انعام
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۴۵ | ||||
| شماره جزء | ۷ | ||||
| شماره حزب | ۲۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۵ سوره انعام چهل و پنجمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به هلاکت امتهای گذشته است که بر اثر نافرمانیها و طغیانگری نابود شدند و نسل دیگری هم به دنبالشان در زمین جایگزین نشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا ۚ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بلکه تنها او را میخوانید، و اگر او بخواهد رنج و بلا را پس نسل کسانیکه ستم کردند ریشه کن شد و ستایش خداوندی را سزد که پروردگار جهانیان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و ریشه ستمکاران [مشرک] برکنده شد، و سپاس خداوند را که پروردگار جهانیان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به هلاکت امتهای سرکش گذشته اشاره دارد. براساس متن آیه، این گروههای ستمکار و ظالم ریشهکن شدند و خداوند نسل دیگری را هم جایگزینشان نکرد. در ادامه، آیه با حمد و ستایش خداوندی که پروردگار همه جهانیان است، پایان مییابد. به گفته مکارم، «دابر» در اصل به معنای دنباله و انتهای چیزی گفته میشود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۲: ۵۳۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۹۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۳۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۳۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۲۳۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
