آیه ۱۱۸ سوره انعام
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۱۸ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۲۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱۸ سوره انعام صد و هجدهمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در آیه موردبحث به پیامبر و مسلمانان دستور داده میشود که تنها از چیزهایی (گوشتها) بخورند که بر آن نام خدا برده شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
فَكُلُوا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كُنْتُمْ بِآيَاتِهِ مُؤْمِنِينَ
![]()
![]()
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس بخورید از آنچه نام خدا بر آن برده شده است اگر شما به آیات او ایمان دارید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«باری اگر به آیات خداوند ایمان دارید [فقط] از آنچه نام خدا را [به هنگام ذبحش] بردهاند، بخورید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: در میان مشرکان عرب رسم بود که برای بتهایشان حیواناتی را قربانی میکردند و از گوشت آن میخوردند؛ لذا در این آیه به پیامبر و مسلمانان فرمان داده شده که تنها از گوشتهایی بخورند که بر آن نام خدا برده شده است. به گفته مکارم، معنا و مفهوم آیه این است که ایمان فقط به گفتار و عقیده نیست، بلکه در عمل نیز باید آشکار و روشن باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۲۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۴۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۵: ۴۱۷–۴۱۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.