آیه ۱۴۵ سوره انعام: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۴۵ سوره انعام''' صد و چهل و پنجمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۱۴۵ سوره انعام''' صد و چهل و پنجمین [[آیه]] از ششمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن بهشمار میآید. در این آیه به مواردی که خوردنشان بر [[مسلمانان]] [[حرام]] است، اشاره شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند: [[قرآن]] در این آیه به [[پیامبر اسلام|پیامبر]] دستور میدهد تا به مسلمانان بگوید: «بر من [[وحی]] شده که این چند چیز حرام هستند: [[مردار]]، خونی که از بدن حیوان بیرون میریزد، گوشت خوک که همه اینها رجس و پلیدی هستند. چهارم حیواناتی که به هنگام [[ذبح]] نام غیر [[خدا]] بر آنها برده شده است.» در پایان آیه یک حکم استثنا مطرح میشود و آن اینست که در حالت اضطرار و ناچاری گناهی نیست بر کسانی که از این موارد بخورند و در اینجا باید دقت شود به اندازه حفظ جان باشد نه بیشتر از آن. در این صورت (استثنا) خداوند [[غفور|آمرزنده]] و [[رحیم|مهربان]] بر بندگان خویش است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۲–۱۵|ج=۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۰۲:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انعام | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۶۵ | ||||
| شماره آیه | ۱۴۵ | ||||
| شماره جزء | ۸ | ||||
| شماره حزب | ۳۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴۵ سوره انعام صد و چهل و پنجمین آیه از ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در این آیه به مواردی که خوردنشان بر مسلمانان حرام است، اشاره شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
قُلْ لَا أَجِدُ فِي مَا أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٍ يَطْعَمُهُ إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَمًا مَسْفُوحًا أَوْ لَحْمَ خِنْزِيرٍ فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقًا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ ۚ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بگو: در آنچه به من وحی شده است خوردن چیزی را بر خورندهای حرام نمییابم مگر اینکه حیوان مردار یا خونی جاری یا گوشت خوک باشد، که همه اینها ناپاکاند، یا حیوانی که (به هنگام ذبح) نام غیر خدا بر آن برده شده باشد پس هرکس بر خوردن این محرمات ناچار گردد و به آن علاقهمند نباشد و تجاوز نکند، پس همانا پروردگارت بخشنده و مهربان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بگو در آنچه به من وحی شده است چیزی را که خوردنش بر خورندهای حرام باشد، نمییابم، مگر آنکه مرداری باشد، یا خونی روان، یا گوشت خوک، که پلید است، یا قربانیای که از روی نافرمانی هنگام ذبحش نامی غیر از نام خدا را برده باشند، اما اگر کسی درمانده شود، و تجاوزکار و زیاده خواه نباشد [و از آن بخورد، گناهی بر او نیست] و بیگمان پروردگارت آمرزگار مهربان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند: قرآن در این آیه به پیامبر دستور میدهد تا به مسلمانان بگوید: «بر من وحی شده که این چند چیز حرام هستند: مردار، خونی که از بدن حیوان بیرون میریزد، گوشت خوک که همه اینها رجس و پلیدی هستند. چهارم حیواناتی که به هنگام ذبح نام غیر خدا بر آنها برده شده است.» در پایان آیه یک حکم استثنا مطرح میشود و آن اینست که در حالت اضطرار و ناچاری گناهی نیست بر کسانی که از این موارد بخورند و در اینجا باید دقت شود به اندازه حفظ جان باشد نه بیشتر از آن. در این صورت (استثنا) خداوند آمرزنده و مهربان بر بندگان خویش است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره انعام، ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره حجر و پیش از سوره صافات نازل شد. از مجموع آیات این سوره، نه آیه از آن را مدنی و الباقی را مکی دانستهاند. در نقلی دیگر، تمام آیات سوره انعام به یکباره و در مکه نازل شده است. در سوره انعام، نه آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۳: ۱۶۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۷: ۴۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۴۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۴۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۶: ۱۲–۱۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انعام»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۷۸۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
