بدون تصویر

آیه ۱۷ سوره طور: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد مقاله آیات)
 
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


لید (چکیده)
'''آیه ۱۷ سوره طور''' هفدهمین [[آیه]] از پنجاه و دومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن به‌شمار می‌آید. از این آیه به بعد، به توصیف وضعیت و سرنوشت نیکوکاران در جهان [[آخرت]] پرداخته و ابتدا به جایگاه و مکان آنان اشاره می‌شود.


== متن ==
== متن ==
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱|ج=۱}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۱|ج=۱}}</ref>
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کرده‌اند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۲۰۶|ج=۲۸}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۹|ج=۱۹}}</ref>


<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote>


== ترجمه ==
== ترجمه ==
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۱}}</ref>
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۵۲۴}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote>


[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۱}}</ref>
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۵۲۴}}</ref>


<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote>


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: [[قرآن]] به دنبال طرح مباحثی درباره مجازات [[گناه‌کاران]] در آیات گذشته، برای بیان مقایسه دقیق حالات نیکوکاران با بدکاران در جهانی دیگر، به شرح چگونگی پاداش‌ها و نعمت‌های نیکوکاران پرداخته است. به گزارش مکارم، ابتدا سخن از جایگاه و محل زندگی آنان است که متقین در باغ‌های سرسبز [[بهشت|بهشتی]] قرار دارند و متنعم به نعمت‌های فراوان آنجا هستند. به گفته مکارم، استفاده از عبارت «[[متقین]]» به جای «[[مؤمنین]]» به خاطر آن است که این عنوان مفهوم گسترده‌ای دارد. (هم [[ایمان]] را دربرمی‌گیرد و هم [[عمل صالح]] را) از نظر وی، تعبیر به «جنات» و «نعیم» نیز به صورت [[صیغه جمع]] و به شکل [[نکره]] برای اشاره به تنوع و بزرگی آن باغ‌ها و نعمت‌هاست.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۲۵|ج=۲۲}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
محل قرار گرفتن بسته محتوایی
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره طور]]، پنجاه و دومین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره سجده]] و پیش از [[سوره ملک]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند. در سوره طور، دو آیه [[ناسخ و منسوخ|ناسخ یا منسوخ]] گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۹۸۶|ف=سوره طور}}</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع قیامت]]
[[رده:آیه‌های با موضوع نعمت]]
[[رده:آیه‌های با موضوع تقوا]]
[[رده:آیه‌های با موضوع بهشت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۱۲

آیه ۱۷ سوره طور
مشخصات قرآنی
نام سورهطور
تعداد آیات سوره۴۹
شماره آیه۱۷
شماره جزء۲۷
شماره حزب۱۰۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۷ سوره طور هفدهمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. از این آیه به بعد، به توصیف وضعیت و سرنوشت نیکوکاران در جهان آخرت پرداخته و ابتدا به جایگاه و مکان آنان اشاره می‌شود.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ آیهٔ ۱۷ از سورهٔ ۵۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بی‌گمان پرهیزگاران در باغها و ناز و نعمت خواهند بود»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«پرهیزگاران در بوستانها و ناز و نعمت‌اند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن به دنبال طرح مباحثی درباره مجازات گناه‌کاران در آیات گذشته، برای بیان مقایسه دقیق حالات نیکوکاران با بدکاران در جهانی دیگر، به شرح چگونگی پاداش‌ها و نعمت‌های نیکوکاران پرداخته است. به گزارش مکارم، ابتدا سخن از جایگاه و محل زندگی آنان است که متقین در باغ‌های سرسبز بهشتی قرار دارند و متنعم به نعمت‌های فراوان آنجا هستند. به گفته مکارم، استفاده از عبارت «متقین» به جای «مؤمنین» به خاطر آن است که این عنوان مفهوم گسترده‌ای دارد. (هم ایمان را دربرمی‌گیرد و هم عمل صالح را) از نظر وی، تعبیر به «جنات» و «نعیم» نیز به صورت صیغه جمع و به شکل نکره برای اشاره به تنوع و بزرگی آن باغ‌ها و نعمت‌هاست.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.