آیه ۴۹ سوره طور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:آیههای با موضوع شکرگزاری، +رده:آیههای با موضوع خدا، +رده:آیههای با موضوع ستاره، +رده:آیههای با موضوع اوقات (هاتکت)) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] | [[رده:آیههای مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیههای با موضوع شکرگزاری]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع خدا]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع ستاره]] | |||
[[رده:آیههای با موضوع اوقات]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۴:۲۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طور | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۹ | ||||
| شماره آیه | ۴۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۵ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۴۹ سوره طور چهل و نهمین آیه از پنجاه و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. اشاره آیه به دستور تسبیح کردن خداوند در هنگام شب و به هنگام طلوع صبح است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و در پارهای از شب او را به پاکی یاد کن و (نیز) در پی نهان شدن ستگارگان»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و در شب و به هنگام غائب شدن ستارگان نیز او را نیایش کن»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در آخرین آیه این سوره، به پیامبر اسلام فرمان داده میشود که در هنگام شب و در زمان پشت کردن ستارگان و طلوع صبح، خدا را تسبیح گوید. بسیاری از مفسران جمله «و من اللیل فسبحه» را به نماز شب و «ادبار النجوم» را به دو رکعت نافله صبح (در آغاز طلوع فجر) تفسیر کردهاند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره طور، پنجاه و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره سجده و پیش از سوره ملک نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره طور، دو آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۸: ۲۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۲۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۲۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۲: ۴۶۸-۴۶۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طور»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۹۸۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
